Język pije
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
180 (2009)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Organ regulujący | ?↗ | ||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | piz | ||
| IETF | piz | ||
| Glottolog | pije1237 | ||
| Ethnologue | piz | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język pije (a. pindje, pinje)[1][2] – język austronezyjski używany przez grupę ludności w Prowincji Północnej w Nowej Kaledonii. Według danych z 2009 roku posługuje się nim 180 osób[1].
Na tle języków Melanezji wyróżnia się złożonym systemem spółgłoskowym[3].
W 1982 r. miał 100 użytkowników[2].
Jest silnie zagrożony wymarciem[1]. Dane z języka pije zawarto w publikacji z 1982 r.[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Pije, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ a b Barbara F. Grimes, Richard Saunders Pittman, Joseph Evans Grimes, Ethnologue: Languages of the World, wyd. 13, Dallas, Texas: Summer Institute of Linguistics, 1996, s. 842, ISBN 978-1-55671-026-1, OCLC 36787271 (ang.).
- ↑ John Lynch, Pacific Languages: An Introduction, Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 1998, s. 80, DOI: 10.2307/j.ctv893h2b, ISBN 978-0-8248-1898-2, ISBN 978-0-8248-4258-1, ISBN 978-0-8248-8183-2, OCLC 605554571, JSTOR: j.ctv893h2b [dostęp 2022-08-22] (ang.).
- ↑ André-Georges Haudricourt, Françoise Ozanne-Rivierre, Dictionnaire thématique des langues de la région de Hienghène (Nouvelle-Calédonie): Pije, Fwâi, Nemi, Jawe, Louvain: Peeters Publishers, 1982 (LACITO-Documents: Asie-Austronèsie 4), ISBN 978-2-85297-134-9, OCLC 10154986 [dostęp 2023-09-23] (fr.).