Język sasak
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
2,1 mln (1989) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-2 | sas | ||
| ISO 639-3 | sas | ||
| IETF | sas | ||
| Glottolog | sasa1249 | ||
| Ethnologue | sas | ||
| BPS | 0164 4 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język sasak (Base Sasak) – język austronezyjski używany na indonezyjskiej wyspie Lombok. Według danych z 1989 roku posługuje się nim 2,1 mln osób[1].
Jest blisko spokrewniony z językami balijskim i sumbawa, tworzy wraz z nimi grupę języków balijsko-sasacko-sumbawańskich[2]. Dzieli się na pięć głównych dialektów, nie zawsze wzajemnie zrozumiałych[1]:
- kuto-kute (północny)
- ngeto-ngete (północno-wschodni)
- meno-mene (centralny)
- ngeno-ngene (centralno-zachodni, centralno-wschodni)
- mriak-mriku (centralno-południowy)
Do zapisu tego języka stosuje się pismo balijskie i alfabet łaciński[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sasak, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ Alexander Adelaar, Malayo-Sumbawan, „Oceanic Linguistics”, 44 (2), 2005, s. 357–388, ISSN 0029-8115, JSTOR: 3623345 (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).