Język semai
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
29 tys. | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | sea | ||
| IETF | sea | ||
| Glottolog | sema1266 | ||
| Ethnologue | sea | ||
| WALS | smj | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język semai, także: sakai centralny, sengoi (a. seng’oi, senoi) – język austroazjatycki używany przez grupę ludności w stanach Pahang, Perak i Selangor w Malezji[1]. Należy do grupy języków aslijskich[1][2].
Ma ok. 29 tys. użytkowników. Jest silnie zróżnicowany wewnętrznie[3]. Ethnologue wyróżnia następujące dialekty: betau, bidor, bil, cameron (Cameron Highlands), gopeng, jelai, lipis, parit, perak I, perak II, tanjung malim, tapah (Jalan Pahang), telom, ulu kampar (Kampar)[1]. Część dialektów wyszła z użycia, a większość z nich to odmiany właściwe dla niewielkich społeczności[3].
W porównaniu do pozostałych języków aslijskich ma stosunkowo dużą społeczność użytkowników. Niemniej D. Bradley (2007) uważa, że mimo to jest zagrożony wymarciem[4]. W powszechnym użyciu jest także język malajski[1][3].
Został w pewnym stopniu udokumentowany. Zebrano m.in. pewne dane gramatyczne[5], istnieje też słownik z 1987 r. (Senoi-English, English-Senoi Dictionary)[6]. Jest nauczany w szkołach. W piśmiennictwie stosuje się alfabet łaciński[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Semai, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-12-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-23] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Semai. Glottolog 4.7. [dostęp 2023-01-16]. (ang.).
- ↑ a b c Bradley 2007 ↓, s. 412.
- ↑ Bradley 2007 ↓, s. 374.
- ↑ Robert K. Dentan: Preliminary Field Notes on the Semai Language. 2003. OCLC 697756009. (ang.).
- ↑ Nathalie Means, Paul B. Means: Senoi-English, English-Senoi Dictionary. Petaling Jaya, Malaysia: Pelanduk Publications, 1987. ISBN 978-967-978-186-1. OCLC 17732606. [dostęp 2022-09-17]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Bradley: East and Southeast Asia. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 349–422. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).