Język serua
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
język wymarły | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 10 wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | srw | ||
| IETF | srw | ||
| Glottolog | seru1245 | ||
| Ethnologue | srw | ||
| BPS | 0778 2 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język serua – język austronezyjski z prowincji Moluki w Indonezji.
Społeczność posługująca się tym językiem zamieszkiwała wyspę o tej samej nazwie (w grupie wysp Barat Daya), jednakże w 1978 r. została przesiedlona na Seram z powodu aktywności wulkanicznej[1][2]. Pierwotnie był używany również w trzech wsiach w południowo-zachodniej części wyspy Nila[3].
Przez samą społeczność jest traktowany jako jeden z dialektów języka TNS (teun-nila-serua). Pojęcie to obejmuje również dwa spokrewnione języki: bardzo podobny nila (według doniesień wzajemnie zrozumiały z serua) oraz bardziej odrębny te’un. James T. Collins sklasyfikował serua i nila jako jeden język, wyodrębniając jednak osobny język te’un[4]. Odnotowano użycie serua w charakterze lingua franca wysp Teun, Nila i Serua[3].
Według Ethnologue jest językiem wymarłym (został wyparty przez malajski amboński)[1]. Pewną jego znajomość zachowują niektórzy migranci w Holandii[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Serua, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Florey 2005 ↓, s. 52.
- ↑ a b van Engelenhoven 2003 ↓, s. 52.
- ↑ van Engelenhoven 2003 ↓, s. 49–50.
- ↑ van Engelenhoven 2003 ↓, s. 77.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aone van Engelenhoven: Language endangerment in Indonesia: The incipient obsolescence and acute death of Teun, Nila and Serua (Central and Southwest Maluku). W: Mark Janse, Sijmen Tol (red.): Language Death and Language Maintenance: Theoretical, Practical and Descriptive Approaches. Amsterdam: John Benjamins Publishing, 2003, s. 49–80, seria: Current Issues in Linguistic Theory 240. DOI: 10.1075/cilt.240.05eng. ISBN 978-90-272-4752-0. OCLC 772222789. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
- Margaret Florey: Language shift and endangerment. W: Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 43–64. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 0-7007-1286-0. OCLC 53814161. (ang.).