Jacques Degats
| Data i miejsce urodzenia |
20 lutego 1930 | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 marca 2015 | |||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
180 cm | |||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Jacques Léopold Degats (ur. 20 lutego 1930 w Vendrest, zm. 29 marca 2015 w Saint-Pierre-lès-Nemours[1]) – francuski lekkoatleta, sprinter, mistrz Europy z 1954.
Specjalizował się w biegu na 400 metrów. Odpadł w ćwierćfinale tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach, a francuska sztafeta 4 × 400 metrów w składzie: Jean-Pierre Goudeau, Robert Bart, Degats i Jean-Paul Martin du Gard zajęła w finale 6. miejsce[1].
Zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie. Sztafeta francuska biegła w składzie: Pierre Haarhoff, Degats, Martin du Gard i Goudeau. Degats awansował również do finału biegu na 400 metrów, w którym został zdyskwalifikowany[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne odpadł w ćwierćfinale biegu na 400 metrów i w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów (Francuzi biegli w składzie: Degats, Martin du Gard, Goudeau i Haarhoff)[1].
Degats zwyciężył w biegu na 400 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1951 w Aleksandrii i w 1955 w Barcelonie, a w 1951 był dodatkowo drugi w biegu na 200 metrów[3].
Był mistrzem Francji w biegu na 400 metrów w 1951, 1954 i 1957, wicemistrzem w 1958 oraz brązowym medalistą w 1952, a także wicemistrzem w biegu na 200 metrów w 1955[4].
Dwukrotnie poprawiał rekord Francji w biegu na 400 metrów do wyniku 47,3 s (21 lipca 1955 w Barcelonie) i również dwukrotnie ustanawiał rekord Francji w sztafecie 4 × 400 metrów do wyniku 3:08,7 (29 sierpnia 1954 w Bernie)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jacques Degats [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-05] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 503, 507 [dostęp 2018-12-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2018-12-09] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 20 maja 2021, s. 164, 167, 187, 194, 210, 218 [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 29 i 202. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
L