Jadwiga Bogdanowicz

Jadwiga Bogdanowicz
Imię i nazwisko urodzenia	Jadwiga Kornicka
Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1872 ; Rzeszów
Data śmierci	5 stycznia 1937
Miejsce spoczynku	Cmentarz Łyczakowski we Lwowie
Narodowość	polska
	Odznaczenia
	;

Jadwiga Bogdanowicz (ur. 20 lipca 1872 w Rzeszowie, zm. 5 stycznia 1937) – polska działaczka niepodległościowa, społeczna i ruchu kobiecego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 20 lipca 1872 w Rzeszowie^[1]. W młodości została działaczką koła Towarzystwa Szkoły Ludowej im. Teodora Tomasza Jeża. Od 1912 działała w oddziale żeńskim Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej prowadziła gospodę w Wiedniu dla polskich legionistów, od 1915 we lwowskiej Lidze Kobiet. Zorganizowała Gospodę Legionistów we Lwowie, w której udzielano pomocy żołnierzom polskim podczas obrony Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości u zarania II Rzeczypospolitej zaangażowała się w działalność Lidze Niezawisłości i Klubu Kobiet Postępowych. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dokonała konsolidacji zrzeszeń kobiecych w celu obrony ojczyzny i stanęła na czele komitetu „Wszystko dla Frontu”. W kolejnych latach była przewodniczącą oddziału Lidze Kobiet we Lwowie^[2]. Zasiadała w zarządzie Ochronki im. Józefa Piłsudskiego, powołanej celem opieki nad sierotami po legionistach i obrońcach Lwowa. Działała w Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet, pełniąc funkcję wiceprzewodniczącej okręgu wojewódzkiego. Była przewodniczącą Unii Polskich Związków Obrońców Ojczyzny^[3].

Po wyborach parlamentarnych 1930 została zastępcą posłów III kadencji wybranych z listy nr 1 (BBWR)^[4].

Zamieszkiwała przy ulicy Jabłonowskich 42 we Lwowie. Jej mężem był Kazimierz Łada Bogdanowicz, sędzia we Lwowie^[5].

Zmarła 5 stycznia 1937. Została pochowana 8 stycznia 1937 na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)^[6]
Medal Niepodległości (16 września 1931)^[7]
Odznaka Honorowa „Orlęta”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-05-11] .
↑ Komitet Kobiecy P. W. K. w Poznaniu. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 298 z 29 grudnia 1928.
↑ Komunikaty. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 16 z 22 stycznia 1937.
↑ Po wyborach lwowskich. Komunikat urzędowy. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 270 z 22 listopada 1930.
↑ Ruch służbowy w byłym zaborze austriackim. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 297, Nr 8 z 28 listopada 1919.
↑ M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu humanitarnem”.
↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ś. p. Jadwiga Bogdanowiczowa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 4 z 8 stycznia 1937.

[1] Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-05-11] .

[2] Komitet Kobiecy P. W. K. w Poznaniu. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 298 z 29 grudnia 1928.

[3] Komunikaty. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 16 z 22 stycznia 1937.

[4] Po wyborach lwowskich. Komunikat urzędowy. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 270 z 22 listopada 1930.

[5] Ruch służbowy w byłym zaborze austriackim. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 297, Nr 8 z 28 listopada 1919.

[6] M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu humanitarnem”.

[7] M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]