Jadwiga brunszwicka
 Portret księżnej Jadwigi z Hampton Court | |
| księżna szczecinecka | |
| Okres |
od 7 lutego 1619 |
|---|---|
| Jako żona | |
| księżna darłowsko-bukowska | |
| Okres |
od 1621 |
| Jako żona | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
Jadwiga (ur. 19 lutego 1595 w Wolfenbüttel, zm. 26 czerwca 1650 w Szczecinku) – księżna pomorska, żona Ulryka, księcia pomorskiego na Darłowie i Bukowie i zarazem biskupa kamieńskiego, córka księcia brunszwickiego na Wolfenbüttel Henryka Juliusza z dynastii Welfów i Elżbiety duńskiej[1].
Księżna pomorska[edytuj | edytuj kod]
Ślub z Ulrykiem, wówczas biskupem kamieńskim, odbył się 7 lutego 1619 w rodzinnym mieście Jadwigi — Wolfenbüttel; trwające trzy lata małżeństwo pozostało bezpotomne. Księżna towarzyszyła mężowi w jego ostatniej podróży ze Szczecina do Przybiernowa (7–11 października 1622) i była obecna przy jego śmierci 31 października 1622. Po tym wydarzeniu Jadwiga osiadła w przyznanym jej jako oprawa wdowia Szczecinku; od 1646 należał do niej także Suchań. Prowadziła działalność na rzecz swoich poddanych, ufundowała w Szczecinku gimnazjum, noszące do końca II wojny światowej jej imię[2].
Losy pośmiertne[edytuj | edytuj kod]
Księżna zmarła w swojej rezydencji w Szczecinku, w nim też została tymczasowo pochowana w kaplicy kościoła parafialnego. Wykonanie rozkazu elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma (Wielkiego Elektora), dziedzica książąt pomorskich, dotyczącego odlania sarkofagu i przygotowania grobowca było wciąż odsuwane w czasie przez szczecineckiego starostę Lorenza Christopha von Somnitza. Z powodu jego opieszałości pogrzeb księżnej ostatecznie odbył się 22 września 1654 w darłowskim kościele Najświętszej Marii Panny i wiązał się z koniecznością sprowadzenia jej szczątków ze Szczecinka. W 1888 sarkofag księżnej został poddany renowacji, w wyniku której przyozdobiono go inskrypcją z herbem rodziny jej ojca[3].
Ikonografia[edytuj | edytuj kod]
Wygląd młodej księżnej znamy z portretu Jadwigi, wykonanego przez nieznanego malarza ok. 1620, eksponowanego w Hampton Court. Portret z ok. 1630 przedstawiający księżnę jako wdowę, znajdujący się niegdyś w gimnazjum szczecineckim, jak i kopia powyższego, znajdująca się tamże do 1945, znane są z reprodukcji[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, wyd. II, Szczecin 2005, s. 473, 490.
- ↑ Zygmunt Boras, Książęta Pomorza Zachodniego. Z dziejów dynastii Gryfitów, wyd. II, Poznań 1978, s. 298, 299: błędne miejsce śmierci księcia Ulryka — Pobierowo; Hellmut Hannes, Bildnisse der pommerschen Herzoginnen, [w:] Die Herzöge von Pommern. Zeugnisse der Herrschaft des Greifenhauses, red. Norbert Buske, Joachim Krüger, Ralf-Gunnar Werlich, Wien–Köln–Weimar 2012, s. 44; Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, wyd. II, Szczecin 2005, s. 473.
- ↑ Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, wyd. II, Szczecin 2005, s. 473, 525, 527, 535, 539.
- ↑ Hellmut Hannes, Bildnisse der pommerschen Herzoginnen, [w:] Die Herzöge von Pommern. Zeugnisse der Herrschaft des Greifenhauses, red. Norbert Buske, Joachim Krüger, Ralf-Gunnar Werlich, Wien–Köln–Weimar 2012, s. 44, 45, 48; Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, wyd. II, Szczecin 2005, s. 474, 563.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zygmunt Boras, Książęta Pomorza Zachodniego. Z dziejów dynastii Gryfitów, wyd. II, Poznań 1978.
- Hellmut Hannes, Bildnisse der pommerschen Herzoginnen, [w:] Die Herzöge von Pommern. Zeugnisse der Herrschaft des Greifenhauses, red. Norbert Buske, Joachim Krüger, Ralf-Gunnar Werlich, Wien–Köln–Weimar 2012 (Veröffentlichungen der historischen Kommission für Pommern. Reihe V: Forschungen zur pommerschen Geschichte 45), s. 29-48.
- Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, wyd. II, Szczecin 2005.