Jagoda Przybylak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jagoda Przybylak
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1929
Warszawa

Data śmierci

28 grudnia 2023

Dziedzina sztuki

fotografia

Jagoda Przybylak, Powitanie „Śmiałego” w Szczecinie

Jagoda Przybylak, właśc. Jadwiga Przybylak (ur. 1 lutego 1929 w Warszawie, zm. 28 grudnia 2023[1]) – polska artystka, pionierka fotografii konceptualnej, architektka. Tworzyła m.in. portrety grupowe, inspirowała się twórczością Zbigniewa Dłubaka, współpracowała m.in. z Krzysztofem Wodiczką[2]. Od 1980 roku przy ulicy Piwnej w Warszawie działała jej Pracownia Fotografii Konceptualnej[2]; miejscem opiekuje się artysta Jerzy Dobrzański[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w 1929 w Warszawie, dzieciństwo spędziła na Kresach Wschodnich. Studiowała architekturę na Politechnice Warszawskiej. Rezygnując z zawodu architekta stopniowo coraz bardziej interesowała się fotografią. Jej pierwsze prace miały formę reportażu i wynikały z obserwacji życia społecznego. Kluczowym momentem działalności artystki było spotkanie ze Zbigniewem Dłubakiem (ówczesnym redaktorem miesięcznika „Fotografia”) podczas prelekcji w Warszawskim Towarzystwie Fotograficznym. Jej pierwsza wystawa „Sto razy siatka” ukazywała charakterystyczne cechy twórczości artystki, czyli powtarzalność motywów i sekwencja kompozycji obrazu. Na początku lat 70. Przybylak interesowała się fotografią znalezioną, ze szczególnym uwzględnieniem portretów grupowych. Artystka koncentrowała się wówczas na poszukiwaniu ekspresji wydobywanych detali, czego przykładem była jej kolejna wystawa w Małej Galerii Związków Polskich Artystów Fotografików w 1977 roku.

Sztuka Przybylak wpisuje się w eksperymentalny nurt fotografii intermedialnej z kręgu Dłubaka i łączy się z zainteresowaniem materialnością obiektu cechującym bliskiego współpracownika artystki, Janusza Bąkowskiego. W jej twórczości wyczuć można również powinowactwo z analitycznym, postkonceptualnym podejściem do rzeczywistości Krzysztofa Wodiczki, z którym realizowała szereg prac fotograficznych i filmowych. Pionierskie eksperymenty Przybylak z użyciem fotografii wernakularnej i znalezionej kontynuowane były przez artystkę po wyjeździe do Nowego Jorku pod koniec lat 70. Artystka zmieniła jednak tematykę swoich prac, rezygnując z obecnych w fotografiach z drugiej połowy lat 70. wątków politycznych. W latach 80. i 90. Jagoda Przybylak wykorzystywała coraz częściej fotografię barwną. Wiele zdjęć to migawki, spostrzeżenia z dnia codziennego i prace ważne dla społeczeństwa polskiego epoki przemian.

Wystawa w Galerii Propaganda w 2016 r. była spojrzeniem na dorobek artystki, eksponując jej najważniejsze prace wykonane na przestrzeni kilkudziesięciu lat[4]. Pochowana na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 11B-4-28)[5].

Wybrane wystawy[edytuj | edytuj kod]

  • „Sto razy siatka” – Warszawskie Towarzystwo Fotograficzne, Warszawa (1969)
  • „Fotografowie poszukujący” – Galeria Krzysztofory, Kraków; Galeria Współczesna, Warszawa (1971); Turyn, Genewa, Kassel, Mediolan, Kolonia, Norymberga, Buenos-Aires, Chalon, Tokio/Europa, Azja, Ameryka Południowa (1971-1973)
  • „Zdjęcie”, Mała Galeria ZPAF, Warszawa (1977); Galeria GN, Gdańsk (1978)
  • „Fotografia Polska 1839-1979” – Muzeum Sztuki, Łódź (1979); International Center of Photography, Nowy Jork/USA (1979); Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa (1980); White Chapel Gallery, Londyn/Wielka Brytania (1980); Muzeum of Contemporary Art, Chicago/USA
  • „Działanie systemowe: Janusz Bąkowski Jagoda Przybylak, Ryszard Winiarski” – BWA, Lublin (1981)
  • „Zdjęcie grupowe” – Mała Galeria ZPAF, Warszawa (1981)
  • „Jesteś” – Mała Galeria ZPAF, Warszawa (1992)
  • „Czas i chwile” – Galeria Stara, Lublin (2000)
  • „Labirynt – zakręty awangardy” – Galeria Labirynt, Lublin (2010)
  • „Concept Photography from Poland” – Freies Museum, Berlin/Niemcy (2011)
  • „W labiryncie sztuki” – Galeria Labirynt, Lublin
  • „Foto-obiekt” – Propaganda, Warszawa (2013); MCSW „Elektrownia”, Radom (2013); Galeria Imaginarium, Łódź (2014); BWA, Kielce (2014)
  • „Z ciemności” – BWA Sokół, Nowy Sącz (2013)
  • „Coś optymistycznego” – Małopolski Ogród Sztuki, Kraków (2014)
  • „Uśmiech w kapeluszu” – Amber Club, Nowy Jork/USA (2014)
  • „Jedno zdjęcie, a tyle twarzy” – Propaganda, Warszawa (2014); Mediations Biennale, Poznań (2014)
  • „Zbliżenia” – Propaganda, Warszawa (2016)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jagoda Przybylak (1929-2023) - Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie [online], artmuseum.pl, 4 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-25] (pol.).
  2. a b Wystawa fotografii Jagody Przybylak pt. „Zbliżenia” w Propagandzie – Związek Polskich Artystów Fotografików [online], zpaf.pl [dostęp 2023-03-25] (pol.).
  3. Contemporary Lynx Team, Interview with Jerzy Dobrzański – custodian of Jagoda Przybylak’s conceptual photography studio [online], Contemporary Lynx - print and online magazine on art & visual culture, 26 września 2022 [dostęp 2023-03-25] (ang.).
  4. Galeria Propaganda, Jagoda Przybylak – Zbliżenia., Warszawa: Propaganda, 2016, ISBN 978-83-933966-2-7, OCLC 1036522343 [dostęp 2023-03-25].
  5. Jadwiga Przybylak [hasło w wyszukiwarce internetowej] [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-02-14].