Jakub Engilgeri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jakub Engilgeripleban świdnicki w latach 1358–1365[1]. Z historią Wrocławia łączy go urząd oficjała wrocławskiego, który sprawował w latach 1361–1363, 1367–1372, 1373, 1374 oraz 1374–1375[2]. Od 1361 r. piastował również godność kanonika lubuskiego, a od 1363 r. przez kilka miesięcy także kanonika legnickiego[3]. Od 1367 r. występuje w dokumentach z tytułem kanonika wrocławskiego[4]. Pochodził z wrocławskiej rodziny mieszczańskiej notowanej w źródłach od 1264 r[5]. Zmarł przed 30 stycznia 1376 r[6]. Posługiwał się dwoma pieczęciami: okrągłą z herbem rodowym wiszącą przy dyplomie z 15 czerwca 1362 r. oraz ostroowalną z wyobrażeniem św. Jana Chrzciciela uwierzytelniającą 27 dokumentów z lat 1362–1374[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. S. Jujeczka, Duchowni średniowiecznej Legnicy. Studium prozopograficzne nad klerem diecezjalnym, Legnica 2006, s. 252.
  2. E. Wółkiewicz, Kariery "w cieniu katedry". Oficjałowie wrocławscy w średniowieczu, [w:] Memoria viva. Studia historyczne poświęcone pamięci Izabeli Skierskiej (1967-2014), red. A. Gąsiorowski, G. Rutkowska, Warszawa-Poznań 2015, s. 304-305.
  3. S. Jujeczka, Duchowni średniowiecznej Legnicy..., s. 252.
  4. Ibidem.
  5. M. Goliński, Biogramy mieszczan wrocławskich do końca XIII wieku, Wrocław 1995, s. 15.
  6. J.R. Sobel, Z badań nad średniowiecznymi pieczęciami proboszczów śląskich kościołów parafialnych. Typologia - projekt katalogu - przykład sigillum Jakuba Engilgeriego, [w:] Pieczęcie w archiwach, bibliotekach i muzeach. Charakterystyka zbiorów, metody opracowania, konserwacja, red. P. Gut, M. Hlebionek, J. Jankowska, Warszawa 2023, s. 339.
  7. Eadem, Zmienność pieczęci proboszczów śląskich kościołów parafialnych w średniowieczu (do 1419 roku), "Średniowiecze Polskie i Powszechne", 14 (18) (2022), s. 62-63, 71-73; eadem, Z badań nad średniowiecznymi pieczęciami..., s. 334-339.