Jan Bronisław Biesiadecki

Jan Bronisław Biesiadecki
	porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1898 ; Zarzyszcze
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	5 Pułk Piechoty Legionów; 40 Pułk Piechoty Dzieci Lwowskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
Późniejsza praca	leśniczy
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Bronisław Biesiadecki (ur. 10 lutego 1898 w Zarzyszczach, pow. żółkiewski, zm. kwiecień 1940, Charków) – porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, leśniczy, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Władysława i Zofii z domu Siemiganowska.

W 1916 został powołany do armii austriackiej. Na froncie serbskim walczył do 17 października 1918, jako dowódca plutonu w stopniu kaprala.

Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i przydzielony do 5 pułku piechoty Legionów. W 1921 roku został przeniesiony do rezerwy.

W okresie międzywojennym był leśniczym w Romanowie, powiat Bóbrka. W rezerwie został przydzielony do 40 pułku piechoty, tam też odbywał ćwiczenia. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 1377. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[1].

W 1939 roku dostał się do niewoli sowieckiej. Jan Biesiadecki w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie na stopień kapitana^[2]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 618.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s.28.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, str. 24.
K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s.28.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, str. 139, 572;
Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, str. 133, 488;
Rocznik Oficerski Rezerw 1934 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1934, str. 37, 488;
Ogrody Wspomnień - Jan Bronisław Biesiadecki

[CITEREFRybkaStepan2003618-1] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 618.

[2] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[3] K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s.28.

[1]

[2]

[3]