Jan Ostrowski (socjalista)
| |
 Starszy ogniomistrz
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu 323 III Batalionu OW PPS im. Stefana Okrzei III Obwodu AK Wola |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jan Ostrowski, w literaturze także jako Janusz Ostrowski, pseud. „Hart”[1] (ur. 1910, zm. 17 sierpnia 1944 w Warszawie) – tramwajarz, dowódca plutonu 323 w III batalionie OW PPS im. Stefana Okrzei na warszawskiej Woli. Uczestnik walk na Woli i Muranowie w trakcie powstania warszawskiego. Zmarł w wyniku odniesionych ran.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Elektryk. Wieloletni pracownik, na stanowisku majstra, w Głównych Warsztatów Tramwajów Miejskich na Woli[2][3]. Według innej wersji pracownik Wydziału Budowlano-Drogowego Tramwajów Miejskich[4].
Od 1939 członek Gwardii Ludowej WRN. W stopniu starszego ogniomistrza artylerii dowodził kadrową 2 kompanią, a po przekształceniu 323 plutonem Armii krajowej w III batalionie Gwardii Ludowej WRN. W 1943 organizator zamachu na Alfreda Dehnela, niemieckiego naczelnika Warsztatów tramwajowych Wola. Na czele swojego plutonu walczył na Woli, następnie w ramach kompanii wolskiej dowodził plutonem na Muranowie w zgrupowaniu „Leśnik”. Ciężko raniony 10 sierpnia w boju na ulicy Inflanckiej. Zmarł siedem dni później w szpitalu.
Odznaczony pośmiertnie[5] 16 sierpnia Krzyżem Walecznych[6]. Odznaczony pośmiertnie rozkazem dowódcy AK nr 424 z 18 września 1944 Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari „za dzielność, inicjatywę i dobry przykład dla podwładnych”[7]. Order został zweryfikowany pozytywnie uchwałą Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari z dnia 13 października 2011[8]. Prawdopodobnie pośmiertnie awansowany do stopnia podporucznika[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W niektórych publikacja występuje błędnie jako "Chart"
- ↑ a b Juliusz Kulesza: W murach Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych. Warszawa: 2003, s. 311.
- ↑ Leonard Dubacki: Lista strat tramwajarzy warszawskich poległych i zmordowanych w latach okupacji hitlerowskiej (1929-1945). W: Bogdan Gadomski (red.): Tramwajarze warszawscy wczoraj i dziś. Warszawa: PWN, 1982, s. 495.
- ↑ Ryszard Maciąg: Powstanie i struktura organizacyjna GL PPS-WRN na Ochocie i Woli [w]: Z lat wojny, okupacji i odbudowy. T. V. Warszawa: 1974, s. 141.
- ↑ Tak w rozkazie. Zapewne sądzono, że nie żyje.
- ↑ Piotr Matusak (pod red.): Powstanie warszawskie 1944. Wybór dokumentów. T. 4. Warszawa: 2003, s. 133.
- ↑ J. Kreusch, A. K. Kunert, T. Labuszewski (oprac.): Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. IV. Warszawa: 1997, s. 100.
- ↑ Potwierdzono nadanie Virtuti Militari 104 powstańcom. Informacja [w: prezydent.pl]. [dostęp 2011-12-08]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kreusch J., Kunert A. K., Labuszewski T. (oprac.), Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, T. IV, Warszawa 1997.
- Juliusz Kulesza, W murach Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych, Warszawa: „Askon”, 2003, ISBN 83-87545-77-5, OCLC 830543469.
- Maciąg R., Powstanie i struktura organizacyjna GL PPS-WRN na Ochocie i Woli [w]: Z lat wojny, okupacji i odbudowy, T. V, Ministerstwo Obrony Narodowej, Warszawa 1974.