Jan Scherff (starosta)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Scherff
Ilustracja
Jan Scherff (przed 1939)
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1891
Dolina

Data śmierci

17 listopada 1974

Wicestarosta powiatu rudeckiego
Okres

od 1929
do 1932

Wicestarosta powiatu sokalskiego
Okres

od ok. 1935
do ok. 1937

Starosta powiatu kolbuszowskiego
Okres

od 1938
do września 1939

Poprzednik

Michał Sienkiewicz

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Marian Leopold Scherff (ur. 16 lipca 1891 w Dolinie, zm. 17 listopada 1974) – polski urzędnik samorządowy II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jan Marian Leopold Scherff urodził się 16 lipca 1891 w Dolinie[1][2][3][4]. Był synem Jana (c. k. urzędnik sądowy, prokurator) i Sabiny z domu Warywoda[1][4].

W 1909 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Karol Friser, Jakub Mikoś, Władysław Owoc, Stanisław Sinkowski, Zygmunt Wrześniowski, Karol Zaleski)[5][6][7][8]. Podczas nauki w Sanoku zamieszkiwał z ojcem przy ul. Tadeusza Kościuszki[2]. W 1915 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując tytuł magistra[4].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i nastaniu II Rzeczypospolitej wstąpił do służby państwowej ok. 1919/1920[3]. W 1923 był urzędnikiem powiatu samborskiego[9]. Pod koniec 1925 w randze referendarza został przeniesiony z Sambora do Lwowa[10]. W 1929 jako referendarz w VII stopniu służby został przeniesiony z Urzędu Wojewódzkiego we Lwowie do starostwa powiatowego w Rudkach na stanowisko zastępcy starosty[11][3]. Z tego stanowiska 29 lutego 1932 jako referendarz został przeniesiony z powrotem do Urzędu Wojewódzkiego we Lwowie[12][13][14]. W drugiej połowie lat 30. pełnił funkcję wicestarosty powiatu sokalskiego[15][16][17][18]. W Sokalu był prezesem obwodu Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej[19]. Ze stanowiska wicestarosty sokalskiego we wrześniu 1937 został mianowany kierownikiem starostwa powiatu kolbuszowskiego[20][21][4]. Następnie sprawował stanowisko starosty powiatu kolbuszowskiego od 1938 do 1939[22][23][24]. W tym czasie został przewodniczącym zarządu Powiatowego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży[25], był prezesem miejscowego oddziału Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, prezesem zarządu okręgowego Ochotniczej Straży Pożarnej[4]. Był członkiem zarządów Towarzystwa Przyjaciół Związku Strzeleckiego, Ligi Morskiej i Kolonialnej[4].

Po wybuchu II wojny światowej przedostał się przez San na wschód[26]. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został wywieziony w głąb Związku Radzieckiego[26]. Na tereny polskie powrócił wraz z Ludowym Wojskiem Polskim[26].

W 1958 zamieszkiwał w Szczecinie[27]. Był żonaty, miał syna Jerzego[26]. Zmarł 17 listopada 1974[28]. Został pochowany na Cmentarzu Bronowickim w Krakowie (kwatera XI-5-7)[28]. Nieopodal na tej nekropolii została pochowana Maria Scherff, zmarła 22 sierpnia 1974[29].

Od 1919 był żonaty z Marią z domu Zielonka[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 764.
  2. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1908/1909 (zespół 7, sygn. 48). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 859.
  3. ↑ a b c Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r.. Lwów: 1931, s. 15.
  4. ↑ a b c d e f g h i j Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Drukarnia Wydawnicza, 1939, s. 272.
  5. ↑ XXVIII. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1908/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1909, s. 55, 70.
  6. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 135, s. 4, 17 czerwca 1909. 
  7. ↑ Sprawozdanie jubileuszowe z działalności Państwowego Gimnazjum w Sanoku w latach 1888 – 1938 wydane z okazji Wielkiego Zjazdu Wychowawców i Wychowanków Zakładu w 50 rocznicę pierwszego egzaminu dojrzałości. Lwów: Drukarnia Urzędnicza we Lwowie, 1938, s. 47.
  8. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-22].
  9. ↑ Ruch służbowy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych od 1 sierpnia do 1 września 1923 r.. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 23, s. 24, 30 września 1923. 
  10. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 12, s. 4, 1 grudnia 1925. 
  11. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 19, s. 235, 20 listopada 1929. 
  12. ↑ Kronika rudecka. „Gazeta Lwowska”. Nr 273, s. 4, 25 listopada 1931. 
  13. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 6, s. 101, 15 kwietnia 1932. 
  14. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 5, s. 130 (46), 31 marca 1932. 
  15. ↑ Jan Scherff. Nowa Konstytucja. „Ziemia Sokalska”. Nr 8, s. 1, 15 kwietnia 1935. 
  16. ↑ Kronika. Z działalności Pow. Komitetu do spraw Młodzieżowych. „Ziemia Sokalska”. Nr 25, s. 5, 1 stycznia 1936. 
  17. ↑ Kronika. Opłatek T.S.L. za Zabużu. „Ziemia Sokalska”. Nr 27, s. 5, 1 lutego 1936. 
  18. ↑ a b Odznaczenia Krzyżem Zasługi. „Gazeta Lwowska”. Nr 100, s. 3, 6 maja 1937. 
  19. ↑ Jan Scherff. Kronika. „Ziemia Sokalska”. Nr 27, s. 5, 1 lutego 1936. 
  20. ↑ Mianowania starostów w Województwie lwowskim. „Gazeta Lwowska”. Nr 223, s. 2, 1 października 1937. 
  21. ↑ Nowi starostowie. „Wschód”. Nr 62, s. 1, 10 października 1937. 
  22. ↑ Zbigniew Lenart. Samorząd powiatu kolbuszowskiego w latach 1867-1939. Wprowadzenie do monografii. „Rocznik Kolbuszowski”. Tom 10, s. 120, 2010. ISSN 0860-4585. 
  23. ↑ Zwierzchnicy powiatu kolbuszowskiego w latach 1855–2005. powiat.kolbuszowski.pl. [dostęp 2015-11-09].
  24. ↑ Według tego źródła już w grudniu 1937 był określany jako starosta kolbuszowski. Zjazd kół młodzieży wiejskiej w Nienadówce, pow. Kolbuszowa. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”. Nr 1642, s. 2, 14 grudnia 1937. 
  25. ↑ Sprawozdanie z działalności Wojewódzkiego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży za czas od 1 września 1937 do 31 sierpnia 1938 r.. Lwów: 1938, s. 48.
  26. ↑ a b c d Halina Dudzińska. Wspomnienia o wrześniu 1939 roku (w 60-tą rocznicę). „Rocznik Kolbuszowski”. Nr 5, s. 38, 2001. ISSN 0860-4585. 
  27. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 144.
  28. ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Jan Scherff. rakowice.eu. [dostęp 2018-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
  29. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Maria Scherff. rakowice.eu. [dostęp 2018-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
  30. ↑ Z kraju. „Gazeta Lwowska”. Nr 214, s. 2, 21 września 1938. 
  31. ↑ M.P. z 1937 r. nr 100, poz. 146 „za zasługi na polu rozwoju Ligi Morskiej i Kolonialnej”.
  32. ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 288.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Scherff_(starosta)&oldid=71964771”