Janusz Maksymowicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Maksymowicz
Janosz
Ilustracja
Wojewoda mazowiecki Konstanty Radziwiłł wręcza akt powołania do Rady wiceprezesowi Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Januszowi Maksymowiczowi
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

27 października 1930
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa, powstanie warszawskie

Późniejsza praca

Prezes Zarządu Głównego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Partyzancki Krzyż Armii Krajowej Warszawski Krzyż Powstańczy Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal „Pro Memoria”
Odznaka Grunwaldzka

Janusz Maksymowicz ps. „Janosz” (ur. 27 października 1930 w Warszawie[1]) – polski działacz kombatancki, uczestnik powstania warszawskiego, w latach 2021–2023 prezes Zarządu Głównego Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych (ZKRPiBWP)[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przyszedł na świat jako syn Józefa i Władysławy z domu Suskiej[1]. Jego ojciec był legionistą, należał do Związku Strzeleckiego[2] i przed wojną pracował jako laborant w Wydziale Szkolnictwa[3]. W trakcie okupacji niemieckiej, Janusz Maksymowicz uczęszczał do szkoły powszechnej i wraz z ojcem działał w konspiracji niepodległościowej w ramach Armii Krajowej. Był kolporterem „Biuletynu Informacyjnego”, a następnie członkiem kompanii Szturmowej P-20 w ramach Zgrupowania „Sosna”. Po aresztowaniu ojca jako główny żywiciel rodziny podjął pracę w warsztacie ślusarskim, a następnie w firmie chemicznej produkującej świece i pastę do podłóg. W trakcie powstania warszawskiego walczył na Starym Mieście, a po przejściu kanałami do Śródmieścia w rejonie ulicy Kruczej[2]. 26 sierpnia 1944 został ranny w obojczyk[4]. Warszawę opuścił wraz z ludnością cywilną[1].

Po wojnie pracował między innymi w Polskim Towarzystwie Handlu Zagranicznego „Varimex” z którym związany był do przejścia na emeryturę w 1998. Po przejściu na emeryturę zaangażował się w działalność kombatancką. Był wieloletnim prezesem Koła ZKRPiBWP na warszawskim Ursynowie, a następnie wiceprezesem Mazowieckiego Zarządu Wojewódzkiego ZKRPiBWP. Od 2018 był prezesem Zarządu Wojewódzkiego oraz wiceprezesa Zarządu Głównego ZKRPiBWP. 12 grudnia 2019 jako wiceprezes ZKRPiBWP został powołany na członka Rady ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych przy Szefie Urzędu[5]. W grudniu 2020 po śmierci dotychczasowego prezesa ZKRPiBWP kmdr. Henryka Leopolda Kalinowskiego objął funkcję p.o. prezesa Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych, zaś w kwietniu 2021 został prezesem ZG ZKRPiBWP[2], będącego wówczas największą organizacją kombatancką w Polsce[6]. Przestał pełnić tę funkcję w czerwcu 2023 r.[7]

Wybrane odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Janusz Maksymowicz. 1944.pl. [dostęp 2021-09-13]. (pol.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Janusz Maksymowicz. kombatantpolski.pl. [dostęp 2021-09-13]. (pol.).
  3. ↑ Janusz Maksymowicz „Janosz”. 1944.pl. [dostęp 2021-09-13]. (pol.).
  4. ↑ Janusz Maksymowicz. bohateron.pl. [dostęp 2021-09-13]. (pol.).
  5. ↑ Janusz Maksymowicz powołany w poczet członków Rady ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych przy Szefie Urzędu. kombatanci.gov.pl. [dostęp 2021-09-13]. (pol.).
  6. ↑ O nas. kombatantpolski.pl. [dostęp 2021-09-13]. (pol.).
  7. ↑ VIII Kongres zakończył obrady. kombatantpolski.pl. [dostęp 2023-08-19]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Janusz_Maksymowicz&oldid=72488738”