Japoński motocykl klasyczny
Podstawową platformą była wyprostowana pozycja kierowcy motocykla zasilanego przez gaźniki, silnik chłodzony powietrzem zamontowanym w stalowej rurowej ramie i z przynajmniej jednym hamulcem tarczowym. Prosta konstrukcja sprawiła, że motocyklizm stał się dostępony dla kierowców różnego rodzaju i o różnym poziomie umiejętności. UJM był dostępny w różnych miejscach i pomógł rozwijać się w Ameryce podczas lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych"
Motocykl klasyczny (ang. Universal Japanese Motorcycle lub UJM) – termin powstały w połowie lat siedemdziesiątych autorstwa magazynu Cycle Magazine[1][2] w celu opisania podobnych japońskich motocykli, które stały się powszechne po wprowadzeniu przez Hondę udanego modelu CB 750. CB750 stała się wizualnym wzorem dla wszystkich trzech pozostałych głównych japońskich producentów motocykli[3][4].
W 2011 New York Times napisał: "W 1969 CB 750, która używała rzędowego czterocylindrowego silnika, stała się definicją Uniwersalnego Japońskiego Motocykla"[5]
Szablonowy UJM charakteryzowały: czterocylindrowy silnik, klasyczna pozycja kierowcy, gaźnik dla każdego cylindra, skrzynia biegów zamknięta w obudowie silnika, tarczowe przednie hamulce, standardowa kołyskowa rama rurowa, teleskopowe przednie zawieszenie oraz dwa amortyzatory tylne. Główni japońscy producenci motocykli Honda, Kawasaki, Suzuki, Yamaha zaczęli powielać ten wzór i UJM stworzył jednorodność formy, funkcjonalności i jakości. UJM obejmował tak wybitne modele jak Honda CB 500, Kawasaki Z1 i Susuki GS 750. Maszyny takie były masowo sprzedawane i koncepcję UJM kontynuowano przez wiele dekad.
W 1976 "Cycle" opisał nowy zjawisko słowami:
- "W trudnym świecie handlu gracze naśladują i naśladowcy naśladują. W końcu powstał rodzaj Uniwersalnego Japońskiego Motocykla identycznego, wykonanego z precyzją i produkowanego w tysiącach"[6]
W 2010 Hans Hetrick w książce "Spore Bikes" napisał tak "W latach 70'ych, japońskie kompanie eksperymentowały z różnymi typami silników i konstrukcji ram. Ich pomysły wkrótce pojawiły się w solidnym opakowaniu. Ten projekt stał się znany jako Uniwersalny Japoński Motocykl lub UJM".
W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych japońscy producenci rozszerzyli swoje oferty o obudowane motocykle sportowe, repliki motocykli wyścigowych, motocykle typu dual-sport i muscle bike[7].
Współczesne UJM[edytuj | edytuj kod]
Odrodzenie rynku doprowadziło japońskich producentów do wprowadzenia nowoczesnych interpretacji UJM, w tym Hondy CB 1100 z 2010[8][9].
Kiedy Suzuki wprowadzało swoje Suzuki TU250X w 2009 na rynek amerykański, autor Pete Brissette z Motorcycle.com napisał, że Suzuki "Powraca do prostej formy UJM to powrót do przyjemności z jazdy przyjaznymi, prostymi motocyklami"[10]. Kiedy Bandit powrócił w 2015, autor Sean MacDonald napisał "Bandit 1250S naprawdę jest jednym z ostatnich UJM"[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Glucker, Jeff (April 13, 2010). The Universal Japanese Motorcycle. Hooniverse. Retrieved December 10, 2016.
- ↑ Skelton, Richard (2014). Motorcycling in the 1970s Volume 4:: Funky Motorcycling! Biking in the 1970s. Richard Skelton. Retrieved December 10, 2016.
- ↑ Frank, Aaron (2003), Honda Motorcycles, MotorBooks/MBI Publishing Company, p. 92, ISBN 0-7603-1077-7, retrieved 2010-02-20
- ↑ Walker, Mick (2006), Motorcycle: Evolution, Design, Passion, JHU Press, p. 150, ISBN 0-8018-8530-2
- ↑ You Meet the Nicest Sportbikes in the 250cc Neighborhood. The New York Times, May 27 2011, Dexter Ford.
- ↑ Honda Nighthawk 700S. Cycle Magazine.
- ↑ Maher, Kevin; Greisler, Ben (1998), Chilton's Motorcycle Handbook, Haynes North America, pp. 2.2–2.18, ISBN 0-8019-9099-8
- ↑ Motor Cycle News , 18 Jul 2012
- ↑ Honda Brings Back the Past with the 2013 CB1100 – a CB750 All Grown Up [online], thekneeslider.com [dostęp 2017-11-18] (ang.).
- ↑ Pete Brissette (2009-10-06). "2009 Suzuki TU250X Review". Motor Cycle News. Retrieved 2016-07-14.
- ↑ Sean MacDonald (2015-06-12). "Preview: The 2016 Suzuki Bandit 1250S". RevZilla. Retrieved 2016-07-14.