Przejdź do zawartości

Jaroslav Goll

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 21:38, 30 lis 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Jaroslav Goll
{{{alt grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1846
Chlumec nad Cidlinou, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

8 lipca 1929
Praga, Czechosłowacja

podpis

Jaroslav Goll (ur. 11 lipca 1846 w Chlumcu nad Cidliną, zm. 8 lipca 1929 w Pradze) – czeski historyk, poeta i eseista.

Życiorys

Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Praskiego oraz na Uniwersytetu w Göttingen. W 1873 r. prywatny asystent amerykańskiego posła w Berlinie – historyka G. Bancrofta. W latach 1874–1880 profesor w akademii handlowej w Pradze. Od 1875 r. docent, od 1880 r. nadzwyczajny profesor, od 1882 r. dyrektor seminarium historycznego, od 1885 r. zwyczajny profesor historii powszechnej, oraz w latach 1907–1908 rektor czeskiego uniwersytetu w Pradze. W 1905 r. mianowany radcą dworu i w 1909 r. członkiem Izby Panów w Wiedniu. Od 1910 r. na emeryturze. Podczas pierwszej wojny światowej sceptyczny wobec czeskiego ruchu oporu i stworzeniu niezależnego państwa czeskiego. Po 1918 r. żył w ustroniu.

W latach młodości poeta i eseista orientacji grupy Lumír. Autor Antologii czeskiej liryki (1872) i zbiorku wierszy Poezje (Básně, 1874).

Na podstawie metodologicznych dostępów swych wytworzył na uniwersytecie praskim własną szkołę historiograficzną (tzw. Gollova škola) i stał się pionierem nowoczesnych metod krytyczno-pozytywistycznych w dziejopisarstwu czeskim, którego głównym zadaniem jest studium dziejów Czech w kontekstu historii pozostałych części Europy.

Głównym polem jego badań była historia Jednoty braci czeskich w XV wieku (Quellen und Untersuchungen zur Geschichte der böhmischen Brüder, 1878-82; Chelčický a Jednota v XV. století, 1916) i niektóre zagadnienia oraz postacie w dziejach Europy (Výbor spisů drobných, 1928-29). Najobszerniejszym jego dziełem jest monografia Čechy a Prusy ve středověku (1897), która rozpatruje stosunki między Czechami a zakonem krzyżackim oraz Prusami w X–XVI wieku. Na końcu swojej kariery badawczej jeszcze próbował opisać wojnę o sukcesję austriacką (Válka o země koruny české 1740-1742, 1915).

Rodzina

Jego wnuczka Nataša Gollová była znaną czeską aktorką.

Bibliografia