Jaskinia Gdzie Wpadł Grotołaz
49°31′32″N 21°43′41″E/49,525611 21,727972| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
75 m |
| Głębokość |
14,5 m |
| Deniwelacja |
14,5 m |
| Wysokość otworów |
605 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
260 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
czerwiec 2000 roku |
| Odkrywca |
R.Suski |
| Ochrona i dostępność |
Obszar Natura 2000 Ostoja Jaśliska |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) K.Bn-10.11 |
Położenie na mapie Beskidu Niskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°31′32″N 21°43′41″E/49,525611 21,727972
| |
Jaskinia Gdzie Wpadł Grotołaz – jaskinia w Beskidzie Niskim. Wejście do niej znajduje się na południowo-zachodnim zboczu niższego wierzchołka Cergowej, na wysokości 605 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 75 metrów, a jej deniwelacja 14,5 metrów. Znajduje się na terenie Obszaru Natura 2000 Ostoja Jaśliska. W okresie zimowym wejście do niej jest zamykane kratą, gdyż jaskinia należy do jednych z większych zimowisk nietoperzy w Karpatach[1][2][3].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia zaczyna się wąską studzienką, na dnie której znajduje się 1,7-metrowy próg. Za nim jest podłużna Komora Wejściowa z której przez studzienkę dochodzi się do Korytarza do Labiryntu (7 m długości, do 2,8 m wysokości i 1,5 m szerokości). Stąd:
- przez bardzo wąską studzienkę można dostać się do Sali Y i dalej przez zacisk lub niewielki próg do Korytarza z Brzytwami z niewielką salką na końcu.
- przez szczelinę w zachodniej części korytarza przejść do Sali z Labiryntem i dalej dwoma równoległymi korytarzykami do 7-metrowej długości i 4-metrowej wysokości Korytarza Nietoperzowego[1].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia jest typu osuwiskowego. Nie ma w niej nacieków.
Jaskinia jest ważnym miejscem zimowania nietoperzy. Jest ich tutaj 9 gatunków: podkowiec mały, nocek duży, nocek Bechsteina, nocek orzęsiony, nocek Brandta, nocek wąsatek, gacek szary, nocek rudy i gacek brunatny. 27 lutego 2013 roku naliczono 194 zimujące nietoperze.
W jaskini można również spotkać salamandrę plamistą, a także m.in. pajęczaki i chrząszcze[1].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkrył R. Suski w czerwcu 2000 roku. Jej opis i plan sporządzili T. Mleczek i R. Solak w lipcu 2010 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2018-05-02] (pol.).
- ↑ Jaskinie Fliszu Karpackiego i Pienin, Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA [online], www.sktj.pl [dostęp 2018-05-02].
- ↑ Jaskinie Beskidu Niskiego, Speleoklub Bielsko-Biała [online], www.jaskinie.bialy-orzel.com.pl [dostęp 2018-05-02].