Jaskinia Złotniańska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaskinia Złotniańska
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Beskid Sądecki, Sokołowska Góra

Właściciel

Skarb Państwa
(Lasy Państwowe)

Długość

155 m

Głębokość

12 m

Deniwelacja

12 m

Wysokość otworów

815 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku W, ku NW

Data odkrycia

7 lutego 1990 roku

Odkrywca

E. Borek i K. Faron

Kod

(nr inwentarzowy PIG) K.Bsd-02.14

Położenie na mapie Beskidu Sądeckiego
Mapa konturowa Beskidu Sądeckiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Złotniańska”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Złotniańska”
Ziemia49°29′35″N 20°45′35″E/49,493056 20,759722

Jaskinia Złotniańska – druga pod względem długości jaskinia Beskidu Sądeckiego. Ma dwa, położone obok siebie, otwory wejściowe znajdujące się w dolinie Złotniańskiego Potoku, na zachodnim zboczu Sokołowskiej Góry, w pobliżu kilku niewielkich jaskiń, na wysokości 815 m n.p.m.[1]. Długość jaskini wynosi 155 metrów, a jej deniwelacja 12 metrów[2][3][4].

Otwór jaskini

Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]

Od dużego otworu wejściowego idzie stromo w dół korytarzyk, który prowadzi do zacisku i dalej do 2-metrowej studzienki. Na jego początku odchodzi w bok krótki ciąg do mniejszego, drugiego otworu. Na dnie studzienki zaczyna się ciąg prowadzący przez 2-metrowy próg do Sali pod Wiszącą Wantą. Z niej odchodzą trzy ciągi:

Sokołowska Góra, widok z Hali Barnowskiej
  • na lewo w dół idą ciasne szczeliny
  • przechodząc przez 2-metrowy próg dochodzi się do Niskiej Sali skąd:
  1. idzie ciąg, składający się z kilku zacisków i studzienek, na dno jaskini
  2. przez zacisk położony w najwyższej części sali przechodzi się do Wysokiej Sali
  • idąc przez studzienkę w dnie sali dochodzi się do Ciągu z Kościami. Jest to wysoki korytarz prowadzący do najniższego punktu jaskini[2].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia jest typu osuwiskowego. Nie ma w niej nacieków. Zamieszkują ją nietoperze. Są to podkowce małe i nocki duże. Flory nie badano. W Ciągu z Kościami znaleziono szkielet borsuka[2].

Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia została odkryta przez E. Borka i K. Farona w lutym 1990 roku. Jej opis i plan sporządzili E. Borek i P. Wańczyk w 1997 roku[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bogdan Mościcki: Beskid Sądecki i Małe Pieniny. Pruszków: Oficyna Wyd. „Rewasz”, 2007. ISBN 978-83-89188-65-6.
  2. a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2018-05-01] (pol.).
  3. a b Jaskinia Złotnianska, Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA, [online], www.sktj.pl [dostęp 2018-05-01].
  4. Grzegorz Klassek, Tomasz Mleczek - Eksploracja i inwentaryzacja jaskiń polskich Karpat fliszowych, 48. Sympozjum Speleologiczne, Kletno, 2014