Afrojeż algierski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Jeż algierski)
Afrojeż algierski
Atelerix algirus[1]
(Lereboullet, 1842)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

jeżokształtne

Rodzina

jeżowate

Podrodzina

jeże

Rodzaj

afrojeż

Gatunek

afrojeż algierski

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Afrojeż algierski[3] (Atelerix algirus) – gatunek ssaka łożyskowego z rodziny jeżowatych (Erinaceidae). Występuje w północnej Afryce. Jako jedyny spośród jeży afrykańskich występuje poza rodzimym kontynentem, w Hiszpanii. Mniejszy od jeża zachodniego.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Rozmiary
Długość: 20–25 cm; masa ciała: 280–600 g (samice są zazwyczaj większe).
Pokarm
Zwierzęcy (podobnie jak ich europejscy kuzyni żywią się owadami i drobnym bezkręgowcami), sporadycznie grzyby.
Aktywność
Nocna.
Dymorfizm płciowy
Widoczny od urodzenia. Zewnętrzne narządy płciowe jeży wyglądają jak pępek. U samicy nieco mniejszy, położony znacznie bliżej tyłu grzbietu, w odróżnieniu od samca.

Relacje z człowiekiem[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak jeże europejskie, z racji występowania na bardziej zurbanizowanym terenie niż afrojeż białobrzuchy, podczas wędrówek narażony jest na rozjechanie przez samochody.

Chociaż afrojeże algierskie jako takie nie są udomawiane przez człowieka, przyczyniły się do powstania formy hodowlanej rodzaju Atelerix – jeża pigmejskiego. Ich krzyżowanie z afrojeżami białobrzuchymi nadało początek linii kolorystycznej jeży pigmejskich zwanej algerian, a także wpłynęło na poprawienie niektórych cech hybrydy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Atelerix algirus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. G. Amori i inni, Atelerix algirus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-01-09] (ang.).
  3. W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 61. ISBN 978-83-88147-15-9.