Jerzy Hauziński

Jerzy Hauziński
Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1945 ; Poznań
Data śmierci	24 grudnia 2020
	Profesor nauk humanistycznych
	Specjalność: Historia średniowieczna
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Uczelnia	Akademia Pomorska w Słupsku
Okres zatrudn.	od 1988
	Odznaczenia

Jerzy Hauziński (ur. 7 kwietnia 1945 w Poznaniu, zm. 24 grudnia 2020)^[1] – polski historyk mediewista^[2] i orientalista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem poznańskiego cukiernika. W 1970 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, a w 1973 obronił pracę doktorską. Habilitował się w 1977 w Instytucie Historii UAM na podstawie rozprawy Polityka orientalna cesarza Fryderyka II Hohenstaufa^[3]. Pracował na Uniwersytecie Wrocławskim, a od 1988 w Akademii Pomorskiej w Słupsku. W latach 1991–1994 wykładał historię krajów muzułmańskich w Instytucie Filologii Orientalnej Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W ostatnim okresie życia był profesorem zwyczajnym w Instytucie Historii Akademii Pomorskiej w Słupsku (rektor w latach 1997–2002). Jego zainteresowania badawcze skupiały się na średniowiecznej historii świata muzułmańskiego. Od 1988 był członkiem Komitetu Nauk Orientalistycznych Polskiej Akademii Nauk. Zmarł 24 grudnia 2020, po zakażeniu koronawirusem COVID-19. W dniu 30 grudnia 2020 został pochowany na Starym Cmentarzu w Słupsku.

W 2001 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[4].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

(redakcja) Islam w feudalnych państwach arabskich i krajach ościennych (VII–XV w.), wybór, przekład i oprac. Jerzy Hauziński, Poznań: UAM 1976.
Muzułmańska sekta asasynów w europejskim piśmiennictwie wieków średnich, Poznań: UAM 1978.
Polityka orientalna Fryderyka II Hohenstaufa, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 1978.
W kręgu uniwersalizmu średniowiecznego „Sacrum Imperium Romanum”: apogeum i załamanie niemieckiej polityki imperialnej w pierwszej połowie XIII wieku, Słupsk: WSP 1988.
(redakcja) Kraje i kultury śródziemnomorskie, wybór Jerzy Hauziński, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 1990 (Średniowiecze powszechne od VI do połowy XV wieku : wykaz tekstów źródłowych, t. 1).
Burzliwe dzieje Kalifatu Bagdadzkiego, Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN 1993.
(współautor: Jan Leśny), Historia Albanii, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1992 (wyd. 2 zmienione – 2009).
Imperator „końca świata”. Fryderyk II Hohenstauf (1194–1250), Gdańsk: „Marpress” 2000.
(wstęp) Jean de Joinville, Czyny Ludwika Świętego króla Francji, słowo wstępne Jerzy Hauziński, przekł. i komentarz Marzena Głodek, Warszawa: „Dialog” 2002 (wyd. 2 – 2004).
Irańskie intermezzo. Dzieje Persji w średniowieczu (VII – koniec XV w.), Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek 2008.
Fryderyk II Hohenstauf. Cesarz rzymski, Wydawnictwo Poznańskie, 2015
Asasyni. Legendarni zabójcy w czasach krucjat, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2016.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Zmarł prof. Jerzy Hauziński, wybitny historyk i naukowiec związany z Akademią Pomorską w Słupsku. gp24.pl. [dostęp 2020-12-25]. (pol.).
↑ Bielsko-Biała, ale Polanica Zdrój [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2022-01-19] .
↑ Instytut Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu 1956-2006, wyd. Poznańskie, Poznań 2006, s. 215
↑ M.P. z 2001 r. nr 45, poz. 730

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Prof. dr hab. Jerzy Hauziński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2008-06-15] .^{[martwy link]}

[1] Zmarł prof. Jerzy Hauziński, wybitny historyk i naukowiec związany z Akademią Pomorską w Słupsku. gp24.pl. [dostęp 2020-12-25]. (pol.).

[2] Bielsko-Biała, ale Polanica Zdrój [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2022-01-19] .

[3] Instytut Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu 1956-2006, wyd. Poznańskie, Poznań 2006, s. 215

[4] M.P. z 2001 r. nr 45, poz. 730

[1]

[2]

[3]

[4]