Jezioro Bukowskie (Lubawka)
50°42′47″N 15°56′46″E/50,713056 15,946111
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Rzeka | |
| Data budowy |
1978–1989 |
| Data uruchomienia |
1989 |
| Typ zapory |
ziemna z ekranem betonowym |
| Pojemność całkowita |
16,9 mln m³ |
| Powierzchnia |
1,99 km² |
| Wysokość zapory |
25,5 m |
| Funkcja |
zbiornik retencyjny, wody pitnej, utrzymanie przepływu nienaruszalnego w rzece Bóbr, zapewnienie wody w Bobrze, w okresach niżówkowych, w celu zasilenia Zakładu Uzdatniania Wody w Marciszowie |
Położenie na mapie gminy Lubawka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kamiennogórskiego  | |
| 50°42′47″N 15°56′46″E/50,713056 15,946111
| |
Jezioro Bukowskie[1] (Zbiornik Bukówka) – zbiornik zaporowy położony w dolinie Bobru w województwie dolnośląskim, powiecie kamiennogórskim, gminie Lubawka.
Zbiornik ma powierzchnię 199 ha (przy maksymalnym poziomie piętrzenia) i pojemność około 16,9 mln m³. Powstał w latach 1978–1989 po zbudowaniu w przełomie Bobru przez Szczepanowski Grzbiet (na zachód od wsi Bukówka), zapory o wysokości 25,5 m. Zasilany głównie wodami Bobru oraz Bachorzyny i Złotnej[2].
Zbiornik powstał w latach 1903–1907 jako suchy zbiornik retencyjny po wybudowaniu zapory w przełomie. W latach 1978–1989 powiększono go przez wybudowanie na zachodniej stronie zbiornika bocznej zapory, osłaniającej Miszkowice. W ten sposób utworzono jeden z najwyżej położonych w Polsce zbiorników zaporowych (rzędna korony 537,10 m n.p.m.). Zapora czołowa zbiornika zlokalizowana jest w km 271+540 rzeki Bóbr. Powierzchnia zlewni w przekroju zapory wynosi 58,5 km². Prawie całą czaszę ograniczają naturalne brzegi z wyjątkiem rejonu wsi Miszkowice chronionej zaporą boczną. Pojemność użytkowa zbiornika wynosi 12,009 mln m³, a powodziowa stała 3,873 mln m³. Zbiornik doskonale spełnia swoją funkcję powodziową, ponieważ I falę z lipca 1997 r. zredukował o 87,1%. Upust denny, czyli dwie rury średnicy 1200 mm każda, może zrzucać 37 m³/s wody. Przepływ dozwolony wynosi tylko 8 m³/s. Istnieje możliwość zrzutu wody z dwóch różnych poziomów. Zapora czołowa jest także wyposażona w przelew powierzchniowy, galerię zastrzykowo-kontrolną, wieżę upustów dennych, rów opaskowy oraz ujęcie wody wodociągowej (nieczynne), którego rurociąg zasila elektrownię wodną Bukówka[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 29, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Zygmunt Sarnecki, Bohdan Szarek, Kotlina Kamiennogórska. Przewodnik turystyczny, Wydawnictwo PTTK KRAJ, Warszawa 1994, str.112 ISBN 83-7005-362-9
- ↑ Elektrownia Wodna Bukówka. PGE Energia Odnawialna S.A.. [dostęp 2019-07-30].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
zdjęcia:
