Johan Petter Johansson
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia 1853 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 sierpnia 1943 |
| Zawód, zajęcie |
wynalazca i przemysłowiec |
Johan Petter Johansson (ur. 12 grudnia 1853 w Vårgårda, zm. 25 sierpnia 1943 w Enköping) – szwedzki wynalazca i przemysłowiec.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Vårgårda w zachodniej Szwecji. Ukończył tylko 4-letnią szkołę podstawową[1]. Był najstarszym z siedmiorga dzieci. Pomagał rodzicom podejmując różne prace. W 1871 roku zatrudnił się w fabryce torfu jako palacz kotła silnika parowego[1].
W 1881 roku ożenił się z Ingrid Matildą Johansson[1]. Gdy w 1883 roku jego rodzice wyjechali do Stanów Zjednoczonych, pozostał w Szwecji i założył własną firmę w Enköping, którą nazwał Warsztat Mechaniczny Enköping (Enköpings Mekaniska Verkstad)[1]. Początkowo wynajmował kuźnię w centrum, a już po dwóch latach kupił działkę z wodospadem i zbudował własny zakład[1]. Aby sprzedawać swoje produkty w 1890 roku zawarł umowę z fińsko-szwedzkim przedsiębiorcą BA Hjortem[2]. Powstała wtedy BA Hjorth & Company znana pod nazwą Bahco[2]. W 1916 roku przekazał przedsiębiorstwo swojemu synowi. W 1891 roku został wybrany do Szwedzkiego Stowarzyszenia Wynalazców (Svenska Uppfinnareföreningen)[1].
W 1919 roku otworzył nową fabrykę, która produkowała lampy[1]. Zmarł w Enköping i tam został pochowany[1].
Wynalazki[edytuj | edytuj kod]
Johan Petter Johansson opatentował łącznie ponad 100 wynalazków. W 1888 roku opracował i opatentował klucz nastawny do rur który nazwał „żelazną ręką”, a który w Polsce znany jest pod nazwą klucz szwedzki[3]. W 1919 roku zaprojektował lampę biurową z ruchomym ramieniem, która miała poprawić oświetlenie w biurach, szpitalach i warsztatach[4].
Muzeum[edytuj | edytuj kod]
W Enköping w najstarszym budynku biurowym z 1899 roku do roku 2018 działało małe muzeum w którym prezentowano wynalazki Johanssona[5]. Zostało zamknięte ponieważ Bahco zostało kupione przez amerykańską firmę i produkcję przeniesiono między innymi do Argentyny[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Historia [online], www.jpjohanssonmuseum.com [dostęp 2019-02-15].
- ↑ a b Kaianders Sempler, Skiftnyckelns uppgång och fall [online], Ny Teknik [dostęp 2019-02-15] (szw.).
- ↑ Bahco Warszawa [online], Hanmar [dostęp 2019-02-15] (pol.).
- ↑ OMNIA - "Åtvidabergs Industri. Lysekils filial. 1956.12.03" [online], www.omnia.ie [dostęp 2019-02-15].
- ↑ Maria Hedenlund, "Vi ska ha ett nytt museum senast 2019" [online], www.unt.se, 19 kwietnia 2018 [dostęp 2019-02-15].
- ↑ Skiftnyckeln - en bit svensk historia [online], www.tools.se [dostęp 2019-02-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-16] (szw.).