John Rodgers (biskup)
| Biskup | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 października 1915 |
| Data śmierci |
10 stycznia 1997 |
| Biskup pomocniczy Aucklandu | |
| Okres sprawowania |
1977–1985 |
| Superior Funafuti | |
| Okres sprawowania |
1985–1986 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
15 grudnia 1940 |
| Nominacja biskupia |
29 czerwca 1953 |
| Sakra biskupia |
11 lutego 1954 |
| Data konsekracji |
11 lutego 1954 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
John Hubert Macey Rodgers SM (ur. 9 października 1915 w Wallaceville, zm. 10 stycznia 1997) – nowozelandzki duchowny rzymskokatolicki, marysta, misjonarz, wikariusz apostolski Wysp Tonga, wikariusz apostolski Wysp Tonga i Niue, biskup Tonga, biskup Rarotongi, biskup pomocniczy Aucklandu i superior Funafuti. Pierwszy nowozelandzki biskup-misjonarz[1].
Biografia[edytuj | edytuj kod]
John Hubert Macey Rodgers urodził się 9 października 1915 w Wallaceville w Nowej Zelandii. Kształcił się w St. Patrick's College w Wellington i w Silverstream. 15 grudnia 1940 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem Towarzystwa Maryi (marystów).
W 1941 wyjechał na misje na Tonga, gdzie został dyrektorem Kolegium Katolickiego oraz członkiem Komisji Edukacji Tonga. Od 1952 zasiadał również w zarządzie szpitala. Funkcje te pełnił do czasu wyboru na wikariusza apostolskiego[1].
29 czerwca 1953 papież Pius XII mianował go wikariuszem apostolskim Wysp Tonga oraz biskupem tytularnym Sbidy. 11 lutego 1954 przyjął sakrę biskupią z rąk koadiutora arcybiskupa wellingtońskiego Petera McKeefry'ego. Współkonsekratorami byli biskup Auckland James Michael Liston oraz biskupa Christchurch Edward Michael Joyce. O. Rodgers został pierwszym nowozelandzkim biskupem służącym poza ojczyzną[1].
22 marca 1957 tytuł bpa Rodgersa zmieniono na wikariusz apostolski Wysp Tonga i Niue. 21 czerwca 1966 wikariat apostolski Wysp Tonga i Niue podniesiono do rangi diecezji. Tym samym bp Rodgers został biskupem Tonga. Jako ojciec soborowy wziął udział w soborze watykańskim II (z wyjątkiem drugiej sesji). Od 1971 był ponadto administratorem apostolskim diecezji Rarotonga.
7 kwietnia 1972 zrezygnował z biskupstwa tongijskiego, aby biskupem mógł zostać Tongijczyk. Otrzymał wówczas diecezję tytularną Caput Cilla. 1 marca 1973 papież Paweł VI mianował go biskupem Rarotongi na Wyspach Cooka. Zrezygnował z tego urzędu 21 marca 1977 i został biskupem pomocniczym Aucklandu oraz biskupem tytularnym Nigizubi.
7 sierpnia 1985 papież Jan Paweł II mianował go superiorem Funafuti na Tuvalu. 14 lipca 1986 odszedł na emeryturę. Zmarł w 10 stycznia 1997.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Rodgers, John Hubert Macey. Encyclopaedia of New Zealand. [dostęp 2018-04-04]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John Rodgers [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-04-04] (ang.).
- GCatholic