Jorge Campinos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jorge Campinos
Joaquim Jorge de Pinho Campinos
Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1937
Lobito

Data i miejsce śmierci

30 lipca 1993
Mozambik

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Alma Mater

Université de Poitiers

Stanowisko

poseł do Zgromadzenia Republiki (1975, 1976–1980, 1985–1987), minister handlu zagranicznego (1975–1976), minister bez teki (1976–1978), sędzia Trybunału Konstytucyjnego (1983–1985), poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji (1986–1988)

Partia

Partia Socjalistyczna

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Wolności (Portugalia)

Joaquim Jorge de Pinho Campinos (ur. 30 czerwca 1937 w Lobito, zm. 30 lipca 1993 w Mozambiku) – portugalski polityk i prawnik, profesor. Minister handlu zagranicznego (1975–1976) i bez teki (1976–1978), parlamentarzysta, od 1986 do 1988 eurodeputowany II kadencji, sędzia Trybunału Konstytucyjnego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na terenie dzisiejszej Angoli, ukończył liceum w Sá da Bandeira. Studiował prawo na Uniwersytecie Lizbońskim, od 1959 do 1960 kierował Casa dos Estudantes do Império (klubem dla studentów z kolonii portugalskich). W 1960 wyemigrował do Francji z przyczyn politycznych. Następnie na Université de Poitiers uzyskiwał magisterium z prawa publicznego (1967) i politologii (1968). Został wykładowcą na tej uczelni, później także profesorem na Universidade Nova de Lisboa[1], specjalizując się m.in. w prawie konstytucyjnym i międzynarodowym. We Francji i w Portugalii obronił doktoraty. We Francji organizował m.in. opozycyjny ruch Acção Socialista Portuguesa i podziemne struktury Partii Socjalistycznej.

W 1975, 1976 i 1979 wybierano go do Zgromadzenia Konstytucyjnego i następnie Zgromadzenia Republiki kadencji IA i IB[2] (zasiadał w nim z przerwami[3]). W ramach trzech rządów przejściowych od lipca 1974 do sierpnia 1975 był sekretarzem stanu w resorcie negocjacji międzynarodowych[4]. W latach 1975–1976 minister handlu zagranicznego w gabinecie José Bapisty Pinheiro de Azevedo[5], następnie do 1978 minister bez teki w pierwszym rządzie Mario Soaresa[6] (odpowiedzialny za turystykę i handel wewnętrzny). Od 1983 do 1985 sędzia Trybunału Konstytucyjnego (zrezygnował z funkcji)[1]. W 1985 powrócił do Zgromadzenie Republiki IV kadencji[2]. Od 1 stycznia 1986 do 13 września 1987 wykonywał mandat posła do Parlamentu Europejskiego w ramach delegacji krajowej, w 1987 uzyskał reelekcję w wyborach powszechnych. Przystąił do frakcji socjalistycznej, został jej wiceprzewodniczącym (1986, 1987–1988); kierował także Komisją ds. Socjalnych i Zatrudnienia[7]. zrezygnował z mandatu z dniem 20 lutego 1988, następnie został dyrektorem ds. prawnych w strukturach PE i urzędnikiem w Komisji Europejskiej[4].

Zmarł w wypadku drogowym w Mozambiku[8][4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Wolności (1994). Jego imieniem nazwano jedną z sal rady miejskiej Lizbony[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego Portugalii. tribunalconstitucional.pt. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
  2. ↑ a b Profil na stronie Zgromadzenia Republiki. parlamento.pt. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
  3. ↑ Deputados Constituintes. parlamento.pt. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
  4. ↑ a b c CAMPINOS, Joaquim Jorge de Pinho. eurohspot.eu. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
  5. ↑ Governo Provisório VI 1975–1976. portugal.gov.pt. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
  6. ↑ I Governo Constitucional 1976–1978. portugal.gov.pt. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
  7. ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-03-20].
  8. ↑ a b Jorge Campinos e Mariana Vilar dão nome a ruas de Lisboa Também Sousa Franco e Lino de Carvalho terão os seus nomes na toponímia. cm-lisboa.pt, 17 czerwca 2004. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jorge_Campinos&oldid=71797850”