Julian Dretler

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julian Dretler
Pełne imię i nazwisko

Julian Marian Dretler

Data i miejsce urodzenia

15 września 1905
Iwano-Frankiwsk

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 1944
Warszawa

Zawód, zajęcie

lekarz psychiatra

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Małżeństwo

Stefania z d. Juer

Julian Marian Dretler (ur. 15 września 1905 w Stanisławowie, zm. 13 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski lekarz psychiatra.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Gimnazjum św. Jacka w Krakowie w 1922 roku, zdając egzamin dojrzałości z wynikiem celującym[1]. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, dyplom doktora wszech nauk lekarskich otrzymał 20 marca 1929[2]. Następnie pracował w Zakładzie Psychiatrycznym w Kobierzynie kierowanym pod kierunkiem Władysława Stryjeńskiego. Był też hospitantem w laboratorium histopatologicznym kliniki neurologicznej Uniwersytetu Warszawskiego u Adama Opalskiego.

W czasie II wojny światowej razem z innymi psychiatrami z Kobierzyna przesiedlony do Drewnicy. Uczestniczył w powstaniu warszawskim, ciężko ranny w walkach 8 sierpnia 1944, zmarł kilka dni później w powstańczym szpitalu[3][4]

Był autorem wielu prac naukowych w języku polskim, niemieckim i francuskim.

Małżeństwo[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty ze Stefanią z d. Juer[3] – plastyczką.

Prace[edytuj | edytuj kod]

  • O skombinowanem zaburzeniu pośpiączkowem. Polska Gazeta Lekarska, 1931
  • Ueber die Störungen der Intelligenz bei Encephalitis epidemica chronica, Schweizer Archiv für Neurologie und Psychiatrie, 1933
  • W sprawie wydalań się umysłowo chorych z zakładów. Rocznik Psychjatryczny 21, ss. 91-103, 1933
  • Badania epidemjologiczne nad nagminnem śpiączkowem zapaleniem mózgu w województwie krakowskiem. Neurologja Polska, 1933
  • O objawowych zespołach paranoicznych. Rocznik Psychjatryczny 22, ss. 1-36, 1934
  • Des relations entre la croyance de l′halluciné et sa conviction de l′universalité des hallucinations, 1934
  • Analiza nierozpoznanych ogniskowych spraw mózgowia, przebiegających pod postacią nietypowych psychoz. Neurologja Polska 18 (3), ss. 387-414, 1935
  • Ueber den Einfluss der atmosphärischen Veränderungen auf die epileptischen Anfälle, 1935
  • Influence de l′encéphalite épidémique chronique sur la schizophrénie. Encéphale 30, ss. 656–670, 1935
  • O zmianach gleju mózgowego w durze plamistym. Rocznik Psychjatryczny, 1936
  • O twardniejącym zapaleniu półkul mózgowych. Nowiny Psychjatryczne, 1937
  • Sur les gommes du cerveau au cours de la paralysie générale traitée par la malaria, 1937
  • Rozważania metodologiczne nad omamami, 1938
  • Kritische Bemerkungen zu der Methode von Słonimski und Cunge. Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie 163 (4),ss. 542-550, 1938
  • Stryjeński W, Dretler J. W sprawie przyzwyczajania się królików do kardiazolu. Polska Gazeta Lekarska, 1939
  • Sur l'éclosion des maladies familiales par le processus de la sénescence, 1939

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sprawozdanie Dyrektora Państwowego Gimnazjum Św. Jacka w Krakowie za rok szkolny 1922/23. Kraków, 1923 s. 17
  2. Eufemiusz Herman: Neurolodzy polscy. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1958, s. 193.
  3. a b Jan Bohdan Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej, Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 1997, s. 72
  4. Zagłada chorych psychicznie – pamięć i historia. Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury, 2012. ISBN 978-83-61538-43-1.