Kajetan Lewicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kajetan Lewicki
Data śmierci

12 lipca 1869

Narodowość

polska

Rodzice

Józef

Małżeństwo

Melania

Dzieci

Zofia

Krewni i powinowaci

Ignacy (pradziadek), Samuel (dziadek)

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej I klasy (Austro-Węgry) Krzyż Wielki Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego

Kajetan Lewicki herbu Rogala (zm. 12 lipca 1869) – właściciel ziemski, urzędnik, hrabia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był prawnukiem łowczego lwowskiego Ignacego Adama Lewickiego (zm. 1788), wnukiem Samuela Lewickiego i synem Józefa Kalasantego Lewickiego (1767-1845) i Katarzyny (zm. 1837)[1][2]. Miał siostry Olimpię (zamężna z hr. Konstantym Siemieńskim z Biecza)[3] i Emilię (zamężna z hr. Adamem Baworowskim)[4][3].

Był strażnikiem sreber, podczaszym, sokolnikiem (łowczym) wielkim korony galicyjskiej[4][3]. Był członkiem Stanów Galicyjskich oraz Izby Panów[3]. 10 stycznia 1823 został mianowany c. k. podkomorzym Jego Ces. Kr. Apost. Mości (przyrzeczenie złożył 13 stycznia 1823)[5][4][3]. Otrzymał też godność tajnego radcy Cesarstwa Austriackiego[5][4][3]. 18 października 1851 witał i przyjmował w sali bibliotecznej Zakładu Naukowego im. Ossolińskich podróżującego po Galicji cesarza Austrii Franciszka Józefa I podczas balu wyprawionego na jego cześć[6].

Odziedziczył majątek Chorostków (zob. pałac w Chorostkowie), gdzie ufundował kościół w 1859[4][3]. Był założycielem ordynacji Chrostkowskiej Lewickich)[3]. W 1862 stworzył zapis stypendialny dla synów oficjalistów chorostkowskich[3]. Posiadał też dobra Barszczowice, Rakowiec[4].

Został odznaczony Wielkimi Wstęgami austriackiego Orderu Korony Żelaznej i papieskiego Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego[4].

Ożenił się z Melanią z domu Chołoniewską herbu Korczak (dama pałacowa i Krzyża Gwiaździstego, zm. 1857)[4][3]. Ich jedyną córką była Zofia Celestyna (ur. 1837, dziedziczka ww. ordynacji), zamężna z Wilhelmem Siemieńskim (syn Konstantego i Olimpii Lewickiej czyli siostrzeńcem Kajetana)[4][3][2]. Zmarł 12 lipca 1869[4][3][5][2]. Linia Lewickich herbu Rogala wygasła po mieczu[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]