Kamienica przy ulicy Psie Budy 8 we Wrocławiu
 nr rej. A/5306/7 z 19.07.1961[1]
| |
 Kamienica przy ulicy Psie Budy 8 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny |
barok |
| Kondygnacje |
cztery |
| Ważniejsze przebudowy |
1958 -1961 |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 51,109793°N 17,027241°E/51,109793 17,027241 | |
Kamienica przy ulicy Psie Budy – barokowa kamienica znajdująca się na ulicy Psie Budy 8 we Wrocławiu.
Historia i opis architektoniczny[edytuj | edytuj kod]
Kamienica murowana z XVII wieku[2] otrzymała fasadę barokową w pierwszej połowie XVIII wieku[3]. Była to wówczas trzyosiowa, czterokondygnacyjna kamienica. Nad trzecią kondygnacją znajdował się wydatny gzyms koronujący zaklęśnięty w środkowej partii. Nad nim umieszczony był dwukondygnacyjny szczyt (dwuosiowy na pierwszej kondygnacji i jednoosiowy na drugiej) zwieńczonym trójkątnym tympanonem. Dolna część szczytu miała po bokach spływy, a część górna wydzielona profilowanym gzymsem miała kształt trójkąta zbliżonego do tympanonu[4]. Na samym szczycie znajdowała się kamienna szyszka. Oś środkowa kamienicy była zaznaczona niewielkim ryzalitem, a nad jej oknami na pierwszej i drugiej kondygnacji znajdowały się sztukatorskie dekoracje. Wszystkie okna miały uszakowe opaski. W skrajnej lewej osi znajdował się portal, również w uszakowymi obramieniami i z nadświetlem[5] umieszczonym powyżej drzwi[4]. W osi nadproża portalu znajdował się eliptyczny kartusz w obramieniu o motywach akantowych[4].
Po 1945 roku[edytuj | edytuj kod]
Po działaniach wojennych w 1945 roku kamienica została odbudowana w latach 1958–1961 według projektu Stanisława Koziczuka[6]. Przekształceniu uległ układ wewnętrzny budynku, głównie z powodu połączenia kamienicy z dwoma sąsiadującymi budynkami nr 7 i 9. Zachowano oryginalny wystój fasady do wysokości gzymsu nad trzecim piętrem, ale zupełnym zmianom uległ szczyt kamienicy. Nadano mu nieistniejący wcześniej szczyt w formie aediculi otoczonej wolutowymi spływami i lizenami, na których wsparto trójkątny tympanon. Nie zachowało się nadświetle portalu oraz pierwotna stolarka drzwiowa[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ GEZ
- ↑ Brzezowski 2005 ↓, s. 247.
- ↑ a b c d Brzezowski 2005 ↓, s. 248.
- ↑ Projekt portalu z nadświetlem
- ↑ Brzezowski 2005 ↓, s. 249.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Brzezowski: Dom mieszkalny we Wrocławiu w okresie baroku. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005. ISBN 83-7085-885-6.
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
- Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t. I. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997. ISBN 83-7023-679-0.