Karabin maszynowy CETME Ameli
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1982 |
| Produkcja |
1982-2013 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
5,56 mm |
| Nabój | |
| Taśma nabojowa |
taśma rozsypna M27 |
| Wymiary | |
| Długość |
970 mm |
| Długość lufy |
400 mm |
| Masa | |
| broni |
5,7 kg |
| wyposażenia dodatkowego |
1,55/3 kg (skrzynki nabojowej ze 100/200 nabojami) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
875 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
850 lub 1200 strz./min |
Ametralladora Ligera (Ameli) (hiszp. lekki karabin maszynowy) – hiszpański ręczny karabin maszynowy skonstruowany w Centro de Estudios Tecnicos de Materiales Espaciale (CETME) w Madrycie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prace na karabinem maszynowym kalibru 5,56 x 45mm rozpoczęto pod koniec lat siedemdziesiątych. Jednak początkowo prace postępowały dość wolno. Tempa nabrały dopiero na początku lat osiemdziesiątych kiedy armia hiszpańska podjęła decyzję o wprowadzeniu do uzbrojenia broni strzeleckich kalibru 5,56 x 45 mm – karabinu szturmowego (CETME L) i ręcznego karabinu maszynowego.
Pierwszy prototyp nowego erkaemu był gotowy w 1982 roku. Nowa broń była kompilacją rozwiązań zapożyczonych z ukaemu MG3 (konstrukcja donośnika, ogólny wygląd broni) i karabinów CETME (zasada działania, konstrukcja zamka). Ameli został skonstruowany przez zespół kierowany przez płk. Jose Maria Jimenez Altaro.
W następnych latach Ameli stał się podstawowym erkaemem armii hiszpańskiej częściowo wypierając MG3. Niewielka partia tych karabinów maszynowych została sprzedana także armii Meksyku.
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Ręczny karabin maszynowy Ameli jest zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta o odrzut zamka półswobodnego, hamowanego rolkami. Zasilanie z metalowej taśmy rozsypnej M27. Taśma luźna albo w dołączonym pod komorą zamkową pojemniku z tworzywa sztucznego (odcinek 100 lub 200 nabojowy). Mechanizm przesuwu taśmy podobny jak w MG42. Lufa szybkowymienna, zakończona tłumikiem płomienia. Przyrządy celownicze mechaniczne składają się z muszki i regulowanego celownika przeziernikowego (nastawy 300, 600, 800, 1000 m).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Kochański, Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07784-3, OCLC 233499382.
- Ireneusz Chloupek, Ameli, Komandos 9/2000, ISSN 0867-8669