Karol Paryłowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Paryłowski
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1888
Zbaraż

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

c. i k. 80 Pułk Piechoty
2 Pułk Strzelców Podhalańskich
11 Pułk Piechoty
43 Pułk Piechoty

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Karol Paryłowski (ur. 29 stycznia 1888 w Zbarażu, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 29 stycznia 1888 w Zbarażu (Małopolska)[1]. Został oficerem C. K. Armii, służąc w szeregach 80 pułku piechoty w listopadzie 1913 mianowany ze stopnia na porucznika[2]. 1 maja 1916 roku został mianowany kapitanem. Jego oddziałem macierzystym był nadal c. i k. 80 pułk piechoty[3].

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 186. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk Strzelców Podhalańskich[4]. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku[5][6]. W 1924 roku był zastępcą dowódcy 11 pułku piechoty w Ranowskich Górach[7]. Z dniem 6 marca 1925 roku został przeniesiony do 43 pułku piechoty w Dubnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[8]. W grudniu tego roku ogłoszono jego przeniesienie do 45 pułku piechoty w Równem na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. 31 marca 1927 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 43 pp[10]. 28 stycznia 1928 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do PKU Jarosław na okres sześciu miesięcy celem odbycia praktyki poborowej[11]. Następnie pozostawał w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych[12]. Z dniem 31 sierpnia 1928 roku został przeniesiony do rezerwy z pozostawieniem w administracji ogólnopaństwowej[13].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Karol Paryłowski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-02-10].
  2. Awans listopadowy w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 255 z 7 listopada 1913. 
  3. Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 132, 723.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 25.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 543.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 379, 398.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 147, 342.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 270.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 136 z 23 grudnia 1925 roku, s. 738.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 97.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.
  12. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115, 162.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 303.
  14. a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 723.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]