Karoliny
6°03′N 147°05′E/6,050000 147,083333
 Zdjęcie satelitarne atolu Chuuk | |
| Państwo | |
|---|---|
| Akwen | |
| Wyspy | |
| Liczba wysp |
~500 |
| Powierzchnia |
1190 km² |
| Populacja (2014) • liczba ludności |
|
Mapa
| |
Położenie na mapie Oceanu Spokojnego  | |
| 6°03′N 147°05′E/6,050000 147,083333
| |
Karoliny, Wyspy Karolińskie (ang. Caroline Islands) – rozległy archipelag w Mikronezji, położony w zachodniej części Oceanu Spokojnego, na północny wschód od Nowej Gwinei. Pod względem politycznym podzielony jest między dwa państwa: Sfederowane Stany Mikronezji (część wschodnia) i Republikę Palau (część zachodnia). Największą wyspą jest mikronezyjska Pohnpei, drugą co do wielkości jest Babeldaob w Palau. Większość wysp Karolinów to niskie, płaskie atole koralowe o niewielkiej części lądowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wyspy zamieszkują od tysięcy lat rdzenni Mikronezyjczycy. Na Pohnpei znajdują się ruiny miasta Nan Madol, którego budowa zaczęła się w VIII–IX w. n.e.
Pierwszym Europejczykiem, który dotarł do Karolinów był w 1527 portugalski odkrywca Diego da Rocha. Nadał im nazwę Sequeira. Później hiszpańscy żeglarze nadali im nazwę Nowe Filipiny. Ostatecznie nazwę Karoliny nadał mu w 1686 Francisco Lazeano na cześć hiszpańskiego króla Karola II.
W 1899 Hiszpanie sprzedali wyspy Niemcom. W 1914 zajęli je Japończycy, w 1920 otrzymali mandat do ich administracji od Ligi Narodów. Po II wojnie światowej jako terytorium powiernicze przeszły pod administrację amerykańską. W 1979 niepodległość uzyskała Federacja Mikronezji, a w 1994 – Palau.