Katu-Jaryk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katu-Jaryk
Ilustracja
Fotografia zjazdu z platformy widokowej
Państwo

 Rosja
Republika Ałtaju

Wysokość

1634[1] m n.p.m.

Pasmo

góry Ałtaj

Położenie na mapie Republiki Ałtaju
Mapa konturowa Republiki Ałtaju, po prawej znajduje się punkt z opisem „Katu-Jaryk”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, na dole znajduje się punkt z opisem „Katu-Jaryk”
Ziemia50°54′49″N 88°12′55″E/50,913611 88,215278

Katu-Jaryk (ros. Кату-Ярык, z południowoałtajskiego Кату Jарык - „twarde pęknięcie w górze, wąwóz, przełom”[2]) – przełęcz w Ałtaju, na obszarze rejonu ułagańskiego Republiki Ałtaju w Rosji. Jest to stromy zjazd do doliny rzeki Czułyszman, położony na zboczu góry. Stromizna wynosi ~70% (35°), wysokość od podnóża – 800 m, długość – 3,5 km, 9 zakrętów, średnie nachylenie drogi – 18% (10°). Droga gruntowo-kamienista. Przełęcz jest przejezdna dla samochodów o podwyższonym prześwicie. Wysokość u podnóża wynosi 670 m n.p.m., wysokość platformy widokowej – 1200 m. Współrzędne platformy widokowej to 50°54′49″N, 88°12′55″E, podnóża – 50°55′17″N, 88°12′46″E.[3] Jest to jedyny samochodowy wjazd do doliny Czułyszmanu. Znajduje się na 31 km drogi samochodowej Bałyktujul – Koo – Bałykcza. Tą droga można dojechać do południowego skraju Jeziora Teleckiego.

Do 1989 drogi samochodowej, zjeżdżającej do doliny rzeki Czułyszman nie było; mieszkańcy okolicznych wsi używali stromej ścieżki konnej, albo podróżowali droga wodną przez Jezioro Teleckie. W 1987 z inicjatywy dyrektora sowchozu „Sowietskij Ałtaj” A. W. Sanaa zaczęła się budowa zjazdu samochodowego do doliny Czyłyszmanu. Otwarcie drogi przez przełęcz Katu-Jaryk miało miejsce w październiku 1989.[4]

20 lipca 2011 zaczęła się budowa nowej drogi przez przełęcz, która stanie się bezpieczniejszym alternatywnym zjazdem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bikemap.net
  2. AłtajInform.rf
  3. Według danych z urządzenia GPS
  4. Ilustrowane wydanie „Улаганский район в прошлом, настоящем и будущем” - Rejon ułagański w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]