Kościół św. Franciszka z Asyżu w Wadowicach Dolnych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Franciszka z Asyżu w Wadowicach Dolnych
A-514 z dnia 29.05.1987
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Wadowice Dolne

Wyznanie

katolickie

Kościół

łaciński

Parafia

św. Franciszka z Asyżu w Wadowicach Dolnych

Położenie na mapie gminy Wadowice Górne
Mapa konturowa gminy Wadowice Górne, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Franciszka z Asyżu w Wadowicach Dolnych”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Franciszka z Asyżu w Wadowicach Dolnych”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Franciszka z Asyżu w Wadowicach Dolnych”
Położenie na mapie powiatu mieleckiego
Mapa konturowa powiatu mieleckiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Franciszka z Asyżu w Wadowicach Dolnych”
Ziemia50°16′21,5051″N 21°14′33,9446″E/50,272640 21,242762

Kościół św. Franciszka z Asyżu w Wadowicach Dolnych – zabytkowy, murowany kościół w Wadowicach Dolnych, w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Wadowice Górne. Do rejestru zabytków został wpisany 29.05.1987 r. pod numerem A-514[1]. W jego otoczeniu znajduje się wolnostojąca, murowana, dwukondygnacyjna dzwonnica z 1911 r.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół został zbudowany w 1911 r. w stylu neobarokowym. Konsekrowany został w 1925 r. Zniszczony w 1944 r. został odbudowany w latach 1945–1948.

Architektura i wnętrze[edytuj | edytuj kod]

Kościół zbudowany jest w stylu neobarokowym z cegły i otynkowany. Trójnawowy kościół posiada sklepienie kolebkowe. Nawa główna, prezbiterium i kruchta przykryte są dachem siodłowym, a nawy boczne dachem pulpitowym. Na dachu nawy głównej znajduje się sygnaturka z barokowym hełmem. Trzykondygnacyjna elewacja frontowa zwieńczona jest trójkątnym szczytem. We wnętrzu znajdują się 3 ołtarze oraz polichromia Zbigniewa Wójcickiego z 1966 r.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zespół redakcyjny: Ziemia Mielecka, przewodnik. Mielec: Agencja Wydawniczo-Reklamowa KORSO, s. 102. ISBN 978-83-60849-12-5.
  • Włodzimierz Gąsiewski: Leksykon Ziemi Mieleckiej, przewodnik historyczno-turystyczny. Mielec: Agencja Wydawnicza Promocja, 2006, s. 210-211. ISBN 83-87549-23-1.