Kościół św. Michała Archanioła w Choczu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół świętego Michała Archanioła
kl.IV-73/71/54 z 2.06.1954[1] (zespół klasztorny reformatów)
kościół filialny
kościół klasztorny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Chocz

Adres

ul. Stanisława Staszica

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Andrzeja Apostoła w Choczu

Wezwanie

św. Michała Archanioła

Wspomnienie liturgiczne

29 września

Położenie na mapie Chocza
Mapa konturowa Chocza, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Michała Archanioła”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Michała Archanioła”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Michała Archanioła”
Położenie na mapie powiatu pleszewskiego
Mapa konturowa powiatu pleszewskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Michała Archanioła”
Położenie na mapie gminy Chocz
Mapa konturowa gminy Chocz, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Michała Archanioła”
Ziemia51°58′30,4″N 17°52′07,5″E/51,975111 17,868750

Kościół świętego Michała Archanioła w Choczurzymskokatolicki kościół filialny należący do parafii św. Andrzeja Apostoła w Choczu (dekanat Czermin diecezji kaliskiej). Jest częścią klasztoru Franciszkanów.

Murowany gmach kościoła i przylegające do niego zabudowania klasztorne zostały wzniesione około 1733 roku. W 1864 roku władze rosyjskie dokonały kasaty klasztoru. W latach 1959–2003 klasztor był siedzibą sióstr pasterek. Obecnie ponownie klasztor należy do franciszkanów.

Świątynia wzniesiona została w stylu barokowym i jest budowlą jednonawową, prezbiterium kościoła jest węższe, zamknięte wielobocznie. Nad dachem nawy jest umieszczona wysoka wieżyczka na sygnaturkę. Nawa i prezbiterium są nakryte sklepieniami kolebkowymi. Jednolite wyposażenie wnętrza w stylu rokokowym zostało wykonane w latach 1750–51 przez Józefa Eglauera, m.in. pięć ołtarzy, ambona z rzeźbą św. Bonawentury na baldachimie, cztery konfesjonały.

Przy zachodniej ścianie prezbiterium umieszczona jest zakrystia łącząca się z klasztorem[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]