Kościół Ewangelicko-Luterański w Republice Kirgiskiej
| Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||||||
| Chrześcijaństwo └ Protestantyzm └ Luteranizm | |||||||||||
| Siedziba | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwierzchnik • tytuł zwierzchnika |
Alfred Eichholz[2] | ||||||||||
| Zasięg geograficzny | |||||||||||
| Członkostwo |
Unia Kościołów Ewangelicko-Luterańskich w Rosji i Innych Państwach | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Kościół Ewangelicko-Luterański w Republice Kirgiskiej (ros. Евангелическо-Лютеранская Церковь в Киргизской Республике) – Kościół luterański w Kirgistanie, członek Unii Kościołów Ewangelicko-Luterańskich w Rosji i Innych Państwach[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Najstarsze udokumentowane wzmianki na temat obecności ewangelików na terenie dzisiejszego Kirgistanu pochodzą z 1906 i dotyczą zboru powstałego w Ananiewie nad Issyk-kul[1].
Po rewolucji październikowej rozpoczęto akcję rozkułaczania, w wyniku której z okolic Saratowa do Kirgiskiej ASRR deportowano kułaków, wśród których znalazła się też luterańska ludność pochodzenia niemieckiego[1].
Od lat 30. XX wieku w ZSRR rozpoczęły się również przymusowe przesiedlenia ludności narodowości niemieckiej. Po 1956 w dalszym ciągu osobom tym nie pozwolono na powrót w poprzednie miejsce zamieszkania, jednak poza tym mogli oni zamieszkać w dowolnym miejscu Związku Radzieckiego. W efekcie część przesiedlonych na Syberię przeniosła się do Kirgiskiej SRR. Do oficjalnego powstania pierwszych ewangelickich parafii na terenie republiki oraz otwarcia domów modlitwy doszło w latach 1968-1969[3]. W 1980 w Kirgiskiej SRR zamieszkiwało około 100 000 Niemców, a liczba tamtejszych wspólnot ewangelickich odniosła szczyt liczebności - działało około 50 zborów zbierających się w swoich domach modlitwy[1].
Od czasu upadku Związku Radzieckiego kirgiskie zbory początkowo utworzyły osobną diecezję Ewangelicko-Luterańskiego Kościoła w Rosji i Innych Krajach, przekształconą następnie w jego kościół regionalny[1].
W latach 90. XX wieku nastąpił znaczny spadek liczby wiernych związany z emigracją Niemców[3]. W 1997 pozostało jedynie około 38 000 osób niemieckiego pochodzenia[1]. W niewielkim stopniu spadek ten został skompensowany przez wzrost liczby ludności rosyjskojęzycznej[3].
Niezależny Kościół Ewangelicko-Luterański w Republice Kirgiskiej został zarejestrowany w 2001[3]. W późniejszych latach nastąpiły kolejne wyjazdy Niemców, na skutek czego w wyniku zmian struktury narodowościowej wiernych kościoła, w którym pozostało niewielu członków o korzeniach niemieckich, w latach dwutysięcznych zdecydowano o oficjalnej zmianie języka sprawowania czynności kościelnych z niemieckiego na rosyjski, przede wszystkim ze względu na rosyjskojęzyczność młodzieży[1]. Dalszy spadek liczby wiernych kościoła spowodowany został wyjazdami Rosjan[3][4].
Struktura[edytuj | edytuj kod]
W 2017 kościół zrzeszał około 1000 wiernych skupionych 16 zborach, obsługiwanych przez 6 księży oraz 6 kaznodziejów. W większości były to wspólnoty rosyjskojęzyczne, w dwóch z nich używany był język niemiecki. W kilku zborach niektóre pieśni śpiewane były po niemiecku lub kirgisku. Dwie niewielkie wspólnoty prowadziły nabożeństwa w języku kirgiskim[3].
Biskupem Kościoła jest Alfred Eichholz[2].
Współpraca z innymi kościołami[edytuj | edytuj kod]
W 1997 podpisana została umowa partnerska z niemieckim Ewangelickim Kościołem Krajowym Kurhessen-Waldeck[1]. Kirgiscy luteranie współpracują również z przedstawicielami miejscowych wyznań ewangelikalnych i adwentystycznych[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Partnerschaft mit der Evangelisch-Lutherischen Kirche in Kirgisien (ELKK). Evangelische Kirche von Kurhessen-Waldeck. [dostęp 2020-11-15].
- ↑ a b c Структура Союза ЕЛЦ. [dostęp 2020-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-05)].
- ↑ a b c d e f g h i j Gemeinsamkeiten nutzen. Ein Gespräch mit Bischof Alfred Eichholz über die Situation der Lutheraner in Kirgisistan. „Evangelisch weltweit. Das Magazin des Gustav-Adolf-Werks”. 1/2017, s. 6-7, 2017. Gustav-Adolf-Werk e.V..
- ↑ Мария Лянгузова: Ординация в Церкви Киргизии. Централизованная религиозная организация «Евангелическо-Лютеранская Церковь России», kwiecień 2014. [dostęp 2020-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 marca 2020)].
- ↑ Ассоциация евангельских церквей Кыргызстана обратилась к ВХС. Маранафа. [dostęp 2020-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-02)].