Kościół Matki Bożej Bolesnej i św. Andrzeja Apostoła w Strzegomiu (województwo świętokrzyskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Matki Bożej Bolesnej
i św. Andrzeja Apostoła w Strzegomiu
A.872 z dnia 26.01.1957[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół Matki Bożej Bolesnej w Strzegomiu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Strzegom

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Andrzeja Apostoła w Strzegomiu

Wezwanie

Matki Bożej Bolesnej i św. Andrzeja Apostoła

Położenie na mapie gminy Rytwiany
Mapa konturowa gminy Rytwiany, po prawej znajduje się punkt z opisem „Strzegom, kościół parafialny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Strzegom, kościół parafialny”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Strzegom, kościół parafialny”
Położenie na mapie powiatu staszowskiego
Mapa konturowa powiatu staszowskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Strzegom, kościół parafialny”
Ziemia50°30′52″N 21°19′23″E/50,514444 21,323056

Kościół pw. Matki Bożej Bolesnej i św. Andrzeja Apostoła w Strzegomiu – drewniany kościół parafialny w Strzegomiu, w powiecie staszowskim, w diecezji sanomierskiej z 1595 roku. Jego patronem jest św. Andrzej Apostoł.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół pw. Matki Bożej Bolesnej i Świętego Andrzeja Apostoła z przeł. XVI i XVII w. Restaurowany w 1857 r. Rozbudowany w latach 30 XX w. – przedłużenie nawy. Odnowiony w 2010 r.[2]

Opis świątyni[edytuj | edytuj kod]

Drewniany kościół trójnawowy, konstrukcji zrębowej, nieorientowany, zbudowany jest z drewna modrzewiowego. Dach jest jednokalenicowy, kryty gontem z barokową wieżyczką na sygnaturkę. Do frontu i boku nawy przylegają kruchty. Prezbiterium jest mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Nawa główna pokryta jest stropem płaskim, oddzielona od niższych naw bocznych rzędami słupów. Strop w nawach bocznych jest ukośny. Kościół ma chór muzyczny.

Wnętrze[edytuj | edytuj kod]

Ściany w prezbiterium pokryte są późnorenesansową boazerią z pocz. XVII w., dekoracja malarska z ornamentem roślinnym. Polichromia w nawach jest z XIX w. Renesansowy ołtarz główny i ambona pochodzą z pocz. XVII w. Natomiast dwa ołtarze boczne barokowe z XVIII w. Chrzcielnica kamienna jest z przeł. XVI i XVII w. W muzeum diecezjalnym w Sandomierzu znajduje się figurka Chrystusa Zmartwychwstałego z k. XVI w.[3]

Ołtarze[edytuj | edytuj kod]

Ołtarz główny: Matka Boża Bolesna.

Ołtarze boczne:

  • Przemienienie Pańskie
  • Św. Mikołaj

Plac Kościelny[edytuj | edytuj kod]

Dzwonnica drewniana konstrukcji słupowej z lat 30 XX w. z trzema dzwonami, w tym jeden gotycki z XV w. Zbudowana na planie kwadratu, kryta gontowym dachem namiotowym ze sterczyną. Ogrodzenie murowane z kamienia polnego[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  2. a b K. Dukszta, B. Kicińska: Kościoły drewniane w Polsce, Polska, województwo świętokrzyskie, Strzegom. [dostęp 2015-07-18].
  3. Rocznik Diecezji Sandomierskiej 2010, red. K. Kida, Sandomierz 2010, s. 352-353; Vademecum Turystyczne Gminy Rytwiany, Rytwiany 2014, s. 46-48.