Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Ostrzeszowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Ostrzeszowie
523/Wlkp/A z dnia 31 grudnia 1990[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Ostrzeszów

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Ostrzeszowie

Wezwanie

Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia

Położenie na mapie Ostrzeszowa
Mapa konturowa Ostrzeszowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Ostrzeszowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Ostrzeszowie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Ostrzeszowie”
Położenie na mapie powiatu ostrzeszowskiego
Mapa konturowa powiatu ostrzeszowskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Ostrzeszowie”
Położenie na mapie gminy Ostrzeszów
Mapa konturowa gminy Ostrzeszów, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Ostrzeszowie”
Ziemia51°25′30″N 17°56′01″E/51,425000 17,933611

Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Ostrzeszowie – najstarszy kościół rzymskokatolicki w mieście Ostrzeszów. Mieści się przy ulicy Farnej. Należy do dekanatu Ostrzeszów.

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Jest to świątynia gotycka z XIV/XV wieku, jednonawowa, odbudowana po pożarze w latach 1621-1633. Prezbiterium ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym niższe i węższe od nawy, wybudowane około 1337, nawa z XV wieku, pokryta płaskim stropem na miejscu pierwotnego sklepienia gotyckiego. Na belce w gotyckim łuku tęczowym późnogotycka grupa pasyjna z początku XVI wieku w Latach 1955-1960 na ścianach odsłonięto polichromię. Składają się na nią dwa gotyckie cykle pasyjne z XV i początku XVI wieku; renesansowy ze Świętym Krzysztofem i Sądem Ostatecznym i barokowy cykl pasyjny z 1 połowy XVIII wieku. Najciekawsza jest scena Sądu Ostatecznego, cenny dokument do historii kultury regionu z akcentami satyrycznymi i humorystycznymi: z postaciami chłopów i mieszczan, z widokiem wnętrza karczmy, skąd diabeł zabiera księdza pijącego z chłopami i karczmarkę oszukującą na miarach. Potępionych diabły uzbrojone w trójzębne widły odwożą do piekła na taczkach. Etnografowie stwierdzili, że takie same taczki dziś jeszcze spotyka się na wsi w okolicach Ostrzeszowa. Odsłonięty nad malowidłem napis głosi: "Roku Pańskiego 1584 Siódmego dnia Października sławny Sebastian Garncarz mieszczanin z Ostrzeszowa THE figury dał wimalowacz kosztem szwim ..." Odkrycia i konserwacji malowideł dokonała Pracownia Konserwacji Zabytków w Toruniu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Franciszek Jaśkowiak, Województwo poznańskie. Przewodnik, Wydawnictwo "Sport i Turystyka", Warszawa 1967, str. 157.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]