Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Soblówce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Soblówce
kościół parafialny
Ilustracja
kościół Niepokalanego Serca NMP
Państwo

 Polska

Miejscowość

Soblówka

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Soblówce

Wezwanie

Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny

Położenie na mapie gminy Ujsoły
Mapa konturowa gminy Ujsoły, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca NMP w Soblówce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca NMP w Soblówce”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca NMP w Soblówce”
Położenie na mapie powiatu żywieckiego
Mapa konturowa powiatu żywieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca NMP w Soblówce”
Ziemia49°26′14,15″N 19°08′34,45″E/49,437264 19,142903

Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny w Soblówce – drewniany kościół parafialny Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny w Soblówce. Wybudowany w latach 1949–1950 jako kaplica. Znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego. Obok kościoła znajduje się wolnostojąca dzwonnica.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nim wzniesiono kaplicę w Soblówce, miejscowość należała do parafii w Ujsołach. Kaplicę zaprojektował proboszcz parafii, ks. Józef Półka. Komitet budowy powstał w 1948, a po zakupie parceli i uzbieraniu wystarczających środków prace przy budowie, prowadzone przez cieśli Józefa Salachnę i Wincentego Paździorko, rozpoczęto w 1949. Kaplicę pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny poświęcił 8 listopada 1952 ks. Józef Piotrowski, następca ks. Józefa Półki. Kościołem parafialnym jest od 1990 roku.

Architektura i wnętrze[edytuj | edytuj kod]

Kościół zbudowany jest na planie prostokąta, w konstrukcji zrębowej, zaś wieża słupowej. Prezbiterium jest wielobocznie zamknięte. Przykryta jest dwukalenicowym, blaszanym dachem. Zewnętrzne ściany kościoła obite są gontem, a niektóre belki i kroksztyny oraz obramienia okien pomalowane są w kolorze intensywnej żółci.

Wyposażenie wnętrza jest skromne i współczesne. Część prezbiterialna obita jest jasną boazerią. We wnętrzu widoczny jest podział na prezbiterium i nawę, w której widać również belki zrębu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]