Kościół Przemienienia Pańskiego w Radoczy

Kościół Przemienienia Pańskiego w Radoczy

kościół parafialny
Państwo	Polska
Miejscowość	Radocza
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Przemienienia Pańskiego w Radoczy
Wezwanie	Przemienienia Pańskiego
Historia Data zakończenia budowy 1535
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno
Położenie na mapie gminy Tomice Kościół Przemienienia Pańskiego w Radoczy
Położenie na mapie Polski Kościół Przemienienia Pańskiego w Radoczy
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół Przemienienia Pańskiego w Radoczy
Położenie na mapie powiatu wadowickiego Kościół Przemienienia Pańskiego w Radoczy
49°55′06,7″N 19°28′18,0″E

Kościół pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego w Radoczy – drewniany kościół parafialny parafii Przemienienia Pańskiego w Radoczy. Z początku XVI wieku, przebudowywany w XVIII, XIX i XX wieku. Znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa małopolskiego.

Historia

Budowę kościoła ukończono w 1535 roku, a w latach 1568–1598 służył ewangelikom kalwińskim za sprawą miejscowego dziedzica, Jerzego Ajchingera. Ponownie konsekrowany został przez katolickiego biskupa Mikołaja Oborskiego w roku 1624. Pierwszy poważny remont kościoła nastąpił pod koniec XVIII wieku, renowację w latach 1770–1804 zleciła ówczesna właścicielka miejscowości, Justyna Żarnowieckia. W 1897 roku na dachu dobudowano sygnaturkę. Następna gruntowna modernizacja nastąpiła w 1913 roku, m.in. wybudowano nową wieżę. W 1980 roku stan techniczny kościoła (zbutwiały zrąb) wymusił już nie remont a demontaż kościoła. Zanim to jednak uczyniono dokonano pomierzeń, by móc możliwie najwierniej go odtworzyć. Prace te trwały od 1 lipca 1981 do grudnia 1985 roku. Z kościoła sprzed demontażu pozostały oryginalne jedynie cztery słupy nośne słupowej konstrukcji wieży z początku XX wieku. 31 października 1999 roku arcybiskup Franciszek Macharski powtórnie konsekrował kościół.

W rejestrze zabytków nieruchomych województwa małopolskiego znajduje się słupowa konstrukcja wieży kościoła.

Architektura

Kościół jest orientowany. Do położonego we wschodniej części kościoła wielobocznie zamkniętego prezbiterium przylega murowana zakrystia, tworząca przedłużenie podłużnej osi, szerszej, wydłużonej nawy. Prezbiterium i nawa przykryte są wspólnym jednokalenicowym dachem, krytym eternitem. Położona w zachodniej części kościoła wieża zwieńczona jest dachem strzelistym.

Wnętrze

Nad nawą i prezbiterium znajduje się płaski strop, podobnie jak ściany wykonany ze świeżego drewna. W stropie nawy zaskrzynienia oparte na słupach. W barokowym ołtarzu głównym wykonanym w latach 1865–1870 mieści się obraz Przemieniania Pańskiego. Pozostałe dwa ołtarze boczne również barokowe.

Bibliografia

• Magdalena Michniewska, Artur Michniewski, Marta Duda, Sebastian Wypych: Kościoły drewniane Karpat. Polska i Słowacja. Wyd. 2. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2006, s. 39. ISBN 83-89188-43-0.
• Historia parafii. [w:] www.radocza.pl [on-line]. [dostęp 2011-12-11].