Kościół Trójcy Przenajświętszej w Ulanowie
 A-501 z dnia 12.06.1978[1]
| |||||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||||
 widok ogólny | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Ulanów | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Ulanowa  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu niżańskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Ulanów  | |||||||||||||
 50°29′30,4″N 22°16′03,9″E/50,491778 22,267750
| |||||||||||||
Kościół Trójcy Przenajświętszej – rzymskokatolicki kościół filialny należący do parafii św. Jana Chrzciciela i św. Barbary w Ulanowie. Należy do dekanatu Ulanów diecezji sandomierskiej.
Jest to świątynia wzniesiona w 1690 roku i ufundowana przez Jędrzeja Zamojskiego, wojewodę smoleńskiego. Nazywana jest „flisacką”, ponieważ została zbudowana również ze składek mieszkańców, którzy głównie zajmowali się flisactwem. Kościół został rozbudowany w 1742 roku o kruchtę, następnie był restaurowany w latach 1856–1860 i latach 1979–1981 – podczas remontu zostały odnalezione fragmenty polichromii z końca XVII wieku. Pożar z dnia 29 marca 2002 roku zniszczył wnętrze świątyni. Zniszczone zostało wyposażenie i polichromia. Kościół został odbudowany do końca 2002 roku, natomiast restauracja wnętrza została zakończona w 2005 roku.
Budowla jest drewniana, jednonawowa, posiadająca konstrukcję zrębowej. Świątynia jest orientowana, do jej budowy użyto drewna modrzewiowego. Jej prezbiterium jest mniejsze w stosunku do nawy, zamknięte jest trójbocznie i posiada boczną zakrystię. Z przodu nawy znajduje się duża kruchta z dwoma oryginalnymi wieżyczkami, które są zwieńczone cebulastymi blaszanymi dachami hełmowymi z latarniami. Nad wejściem głównym znajduje się obraz Trójcy Świętej. Świątynia posiada dach jednokalenicowy, pokryty gontem z ośmiokątną wieżyczką na sygnaturkę, którą zwieńcza cebulasto – iglicowy dach hełmowy z latarnią. Przyziemie kościoła jest osłonięte fartuchem gontowym. Wnętrze jest nakryte stropem w formie pozornego sklepienia kolebkowego, podpartego w nawie dwoma słupami. Chór muzyczny jest podparty dwiema kolumnami i mieści późnobarokowe organy powstałe pod koniec XVIII wieku oraz posiada prostą linię parapetu. Belka tęczowa z krucyfiksem pochodzi z XVIII wieku. Polichromia późnobarokowa, iluzjonistyczna pochodzi z XVIII wieku, przemalowana i zniekształcona została w 1866 roku. Przedstawia sceny ze Starego i Nowego Testamentu, sceny śmierci Świętego Józefa i wskrzeszenie Łazarza. Ołtarz główny i ambona w stylu późnobarokowym pochodzą z 2 połowy XVIII wieku. Dwa ołtarze boczne w stylu barokowym pochodzą z końca XVII wieku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2017-09-16].
- ↑ Ulanów - II. Kościoły drewniane w Polsce. [dostęp 2017-10-03]. (pol.).