Kościół w Pargowie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół w Pargowie
A-516 z 22.01.1963 i z 13.09.1990[1]
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Pargowo

Wyznanie
Kościół
Położenie na mapie gminy Kołbaskowo
Mapa konturowa gminy Kołbaskowo, blisko dolnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół w Pargowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół w Pargowie”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół w Pargowie”
Położenie na mapie powiatu polickiego
Mapa konturowa powiatu polickiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kościół w Pargowie”
Ziemia53°16′55,7″N 14°25′52,3″E/53,282139 14,431194
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół w Pargowie – kościół, który znajdował się we wsi Pargowo w gminie Kołbaskowo na lewobrzeżu odrzańskim, w powiecie polickim. Obiekt wpisany jest do rejestru zabytków[1]. Spalony podczas II wojny światowej, zachowana ruina została wpisana do rejestru zabytków.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół wzmiankowany był po raz pierwszy w 1336 roku[2]. Przypuszczalnie powstał w ostatniej ćwierci XIII wieku[2]. Spłonął podczas działań wojennych w 1945 roku[3]. Po wojnie niezagospodarowany, popadł w ruinę[2]. W kościele zachowały się oryginalne gotyckie okna o wykroju ostrołukowym, z ościeżami przemurowanymi w cegle[2][3] oraz blendy na szczycie wschodnim, dwie ostrołukowe i jedna kolista[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Był to budowla salowa założona na rzucie prostokąta o wymiarach 17 na 8,7 m[2], bez wydzielonego prezbiterium i wieży[3]. Kościół wzniesiony został z kwadr granitowych, starannie obrobionych w narożach i portalach[2]. Od strony północnej do kościoła przylega dobudowana w XIV wieku murowana z cegły zakrystia[2], o wnętrzu nakrytym sklepieniem kolebkowym[3]. Świątynia posiadała trzy portale. Portal południowy umieszczony został w trójlistnie zakończonej ostrołukowej blendzie[2][3]. Portal północny ma formę ostrołukową[2]. Portal zachodni natomiast zasłonięty został przez wymurowany pod koniec XIX wieku pomnik nagrobny w formie portyku arkadowego, wkomponowany w ścianę kościoła[2][3]. Pomnik wykonano z bloków piaskowca. W jego centralnej niszy, ujętej podwójnymi kolumnami korynckimi, znalazł się herb rodziny von Blumennthal[3]. Na pomniku znajdowała się dawniej także tablica z napisem Sei getreu his in der Todt, So will ich Dir die Krone des Lebens geben, Offenb. Jah. 2.10 („Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia, Ap, 2,10”)[2].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Na wyposażeniu kościoła był dawniej kielich mszalny wykonany ze złota i srebra z sześciolistkowym obrzeżem, ufundowany w 1696 roku przez Zofię Eleonorę von Wussow[2]. Należący do kościoła w Pargowie dzwon przeniesiono po 1945 roku do kościoła Matki Bożej Różańcowej w Szczecinie[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

1
Widok od strony wsi
2
Herb rodziny von Blumennthal
3
Elewacja boczna

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2019-10-14].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m Marek Łuczak: Gotyckie kościoły gminy Kołbaskowo. Szczecin: Pomorskie Towarzystwo Historyczne, 2013, s. 84–88. ISBN 978-83-7518-538-6.
  3. ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 1. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2003, s. 184. ISBN 83-7241-272-3.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_w_Pargowie&oldid=69019185”