Kodeks Vaticanus B
Kodeks Vaticanus B czasem zwany kodeksem Vaticanus 3773 – aztecki dokument z grupy Kodeksów Borgia zawierający informacje o kalendarzu i obrzędach rytualnych.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kodeks Vaticanus powstał w okolicy Choluli wśród Indian kultury Puebla – Tlaxcala w Meksyku. Należy to najobszerniejszych kodeksów z całej grupy kodeksów Borgia. Napisany został w języku nahuatl. Jak wszystkie kodeksy, wykonany jest na skórze zwierzęcej pokrytej palonym wapnem. Obecnie znajduje się w Bibliotece Watykańskiej.
Po raz pierwszy został opublikowany w roku 1902 w Londynie na polecenie i koszt Księcia Loubat. Tłumaczenie wykonał dr Eduard Seler.
Treść[edytuj | edytuj kod]
Kodeks Vaticanus bardzo dokładnie opisuje 260-dniowy kalendarz Azteków zwany tonalpohualli. Na kartach szczegółowo charakteryzuje cykle 52 letnie oraz podział roku azteckiego – 20 miesięcy po 13 dni. Opis uzupełnia grafika przedstawiająca bogów związanych z kalendarzem i kierunkami świata.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maria Stern: Malowane księgi Dawnych Narodów Meksyku. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 1980.
| Kodeksy Azteków z grupy Kodeksów Borgia | |
|---|---|
| Kodeksy Azteków z grupy Kodeksów Magliabecchiano | |
| Pozostałe Kodeksy Azteków | |
| Kodeksy Majów | |
| Kodeksy Misteków | |
| Inne | |
| Manuskrypty |
