Kometa Halleya
Zdjęcie komety Halleya wykonane 8 marca 1986 | |
Odkrywca |
Edmond Halley (identyfikacja periodyczności komety) |
---|---|
Elementy orbity | |
Półoś wielka | |
Mimośród |
0,967143[1] |
Peryhelium | |
Aphelium | |
Okres orbitalny | |
Nachylenie orbity względem ekliptyki |
162,263[1]° |
Długość węzła wstępującego |
58,420[1]° |
Argument peryhelium |
111,332[1]° |
Moment przejścia przez peryhelium |
1986–02–05,895[1] |
Charakterystyka fizyczna jądra | |
Średnica |
14,9 × 8,2[1] km |
Masa |
1,4×1014 kg |
Gęstość |
0,2 g/cm3 |
Okres obrotu wokół własnej osi |
7,4 dnia, czyli 178 h |
Albedo |
0,04[1] |
Roje meteorów związane z kometą |
Kometa Halleya (nazwa oficjalna 1P/Halley, łac. Cometa Halleiensis) – pierwsza zidentyfikowana kometa krótkookresowa. Nazwa pochodzi od nazwiska astronoma Edmonda Halleya, który na początku XVIII wieku badał zapiski o pojawianiu się komet z lat 1456–1682 i w 1705 przewidział ponowne pojawienie się tej komety w 1758. Halley odnalazł łącznie 24 komety okresowe. W pobliżu Słońca kometa Halleya traci podczas każdego przelotu około 250 milionów ton swojej materii, na podstawie czego szacuje się, że będzie istnieć przez kolejne 170 000 lat.
Budowa
Jądro komety Halleya jest bryłą o wymiarach 14,9×8,2 km[1]. Powierzchnię komety pokrywają wzgórza, doliny i kratery. Dużo danych o budowie komety dostarczyła w 1986 sonda Giotto, która zbliżyła się na odległość kilkuset kilometrów, dostarczając licznych fotografii[2]. Jądro komety jest zbudowane ze skał, lodu oraz nieznanego materiału organicznego, odpornego na wysokie temperatury. Na powierzchni komety znajduje się gruba, ciemna skorupa o nieznanym składzie chemicznym.
Ruch wokół Słońca
Najstarsze udokumentowane zapisy komety Halleya pochodzą z Chin z 613 p.n.e. Kometa Halleya krąży po wydłużonej eliptycznej orbicie wokół Słońca. Okres obiegu wynosi średnio 76 lat. Ruch komety podlega perturbacjom ze strony planet Układu Słonecznego (głównie Jowisza i Saturna), co sprawia, że okres obiegu ulega czasem zmianom. Gdy kometa zbliża się do planety, siła grawitacyjna nadaje jej przyspieszenie, natomiast gdy się oddala, spowalnia. Najkrótszy ze zmierzonych okresów obiegu komety Halleya wyniósł 74,5 lat; po zaobserwowaniu w listopadzie 1835 powróciła już w kwietniu 1910. Najdłuższy zaobserwowany czas obiegu komety wyniósł ponad 79 lat; w latach 1145 do 1301 miał miejsce obieg, kiedy to kometa powróciła po 79 latach i niespełna 1 miesiącu. Ostatnie zbliżenie do Ziemi było w roku 1986. 15 marca kometa zbliżyła się do naszej planety na odległość 150 mln km.
Badania za pomocą sond kosmicznych
Kometa Halleya była przedmiotem badań w tym celu wysłanych sond: Wega 1 i Wega 2, Giotto, Suisei, Sakigake i ICE.
Przeprowadzono wiele pomiarów składu chemicznego głowy komety, jej warkocza i jądra, które zostało sfotografowane przez sondę Giotto. Po raz pierwszy naukowcy uzyskali zdjęcia jądra z odległości kilkuset kilometrów.
Daty pojawiania się
Przybliżone daty momentów przejścia przez peryhelium komety w przeszłości oraz przewidywane daty w przyszłości[3]:
|
|
|
|
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l Kometa Halleya w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.) [data dostępu: 2016-03-27]
- ↑ Robert Nemiroff, Jerry Bonnell: Comet Halley’s Nucleus An Orbiting Iceberg. [w:] Astronomy Picture of the Day [on-line]. NASA, 2010-01-04. [dostęp 2010-11-15]. (ang.).
- ↑ Aerith.net: 1P/Halley (ang.).
Bibliografia
- Kometa Halleya w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Kometa Halleya w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity Kometa Halleya w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)