Kongō (1877)
Historia | |
Stocznia |
Earle’s Shipbuilding, Hull |
---|---|
Początek budowy |
wrzesień 1875 |
Wodowanie |
17 kwietnia 1877 |
Dai-Nippon Teikoku Kaigun | |
Wejście do służby |
styczeń 1878 |
Los okrętu |
złomowany 1909 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
2240 t (standardowa) 3718 t (pełna) |
Długość |
67,1 m |
Szerokość |
12,5 m |
Zanurzenie |
5,3 m |
Napęd | |
2 maszyny parowe podwójnego rozprężania, 6 kotłów, 1 śruba, 2490 ihp | |
Prędkość |
14 węzłów |
Zasięg |
3100 mm przy 10 w |
Uzbrojenie | |
3x170 mm Krupp BL (3xI) 6x150 mm Krupp BL (6xI) 2x75 mm 2 wt 380 mm | |
Opancerzenie | |
do 114 mm | |
Załoga |
314 |
Kongō (jap. 金剛) – japońska korweta pancerna typu Kongō. Okręt wszedł w skład Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej w 1878 roku. Uczestniczył w I wojnie chińsko-japońskiej i wojnie rosyjsko-japońskiej. Okręt nazwano imieniem góry w prefekturze Osaka.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
W 1874 roku w związku ze wzrostem napięcia między Japonią a Chinami, władze japońskie zdecydowały się zamówić w brytyjskich stoczniach trzy okręty pancerne: fregatę i dwie korwety. Okręty zbudowano według planów sir Edwarda Reeda, który bazował na rozwiązaniach technicznych, zastosowanych w zbudowanej dla Rosji fregacie pancernej „Gienierał-admirał”[1]. „Kongō” był pierwszą z dwóch korwet pancernych, która od drugiej jednostki tego typu różniła się m.in. kompozytową konstrukcją kadłuba. Pierwotnie posiadała pełne omasztowanie typu bark i maszynę parową o dwóch cylindrach i dwóch kotłach parowych; dym odprowadzał teleskopowo rozsuwany komin. Zapas węgla – 280 ton – pozwalał na przebycie 3100 mil przy prędkości 10 węzłów[1].
Pierwotne uzbrojenie stanowiły odtylcowe (BL) armaty Kruppa. W 1895 roku podczas przebudowy dodano jedno działko jednofuntowe. W 1903 roku dodano jeszcze dwie armaty 76 mm, dwie 2,5-funtowe i 6 karabinów maszynowych. Opancerzenie stanowił pas burtowy grubości od 76 do 114 mm[2].
Budowa okrętu rozpoczęła się we wrześniu 1875 roku w stoczni Earle’s Shipbuilding w Hull. Wodowanie miało miejsce 17 kwietnia 1877 roku, wejście do służby w styczniu 1878 roku[2].
Służba[edytuj | edytuj kod]
„Kongō” obsadzony przez tymczasową brytyjską załogę przypłynął do Yokosuki 26 kwietnia 1878 roku. Po oficjalnym przyjęciu do służby klasyfikowany był jako okręt trzeciej kategorii. W sierpniu 1889 roku wraz z bliźniaczym „Hiei”, ze studentami akademii marynarki wojennej na pokładzie, udał się w dwuletni rejs szkolny, podczas którego przebywał m.in. w rejonie Morza Śródziemnego. W 1891 roku okręty powróciły na Morze Śródziemne, transportując do Turcji rozbitków z tureckiej fregaty „Ertuğrul”, która zatonęła w sztormie w pobliżu Japonii. W styczniu 1893 roku „Kongō” uczestniczył w operacji morskiej, której konsekwencją było obalenie Królestwa Hawajów[1]. Od 1896 roku służył jako okręt szkolny, który był wykorzystywany do zadań patrolowych do 1906 roku. Wycofany ze służby w 1909 roku i złomowany w 1910 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Chesneau 1979 ↓, s. 220.
- ↑ a b c Jentsura, Jung i Mickel 1976 ↓, s. 13.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships, 1860–1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 0-85177-133-5.
- Hansgeorg Jentsura, Dieter Jung, Peter Mickel: Warships of the Imperial Japanese Navy, 1869–1945. Naval Institute Press, 1976. ISBN 0-87021-893-X. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Eric Lacroix: Japanese Cruisers of the Pacific War. 1997, seria: Naval Institute Press. ISBN 1-86176-058-2.
- Fred. T. Jane: The Imperial Japanese Navy. Londyn: W. Thacker & Co., 1904. (ang.).