Konstanty Przeździecki (1782-1856)

Konstanty Przeździecki
	; Konstanty hrabia Przeździecki
	; Herb Perzchała (Roch III)
Dynastia	hrabia
Rodzina	Przeździeckich
Data i miejsce urodzenia	1782 ; Osażej
Data i miejsce śmierci	1 czerwca 1856 ; Warszawa
Ojciec	Michał Przezdziecki h. Pierzchała (Roch III)
Matka	Marianna Mostowska h. Dołęga,
Żona	Adelajda Olizar-Wołczkiewicz h. Chorągwie Kmitów
Dzieci	Aleksander Narcyz, Mieczysław Konstanty, Karol Gustaw
Rodzeństwo	Karol Dominik
	Odznaczenia

Konstanty Przeździecki (ur. 1782 w Osażeju^[a], zm. 1 czerwca 1856 w Warszawie) — ziemianin, marszałek szlachty guberni podolskiej, tajny radca stanu, szambelan dworu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1782 w Osażeju w rodzinie Michała Przezdzieckiego herbu Herb Perzchałą (Roch III) i jego żony Adelajdy Olizar-Wołczkiewicz h. Chorągwie Kmitów. Miał brata Karola Dominika.

Był przez prawie trzydzieści lat marszałkiem guberni podolskiej. Jako członek dworu cesarskiego był szambelanem oraz tajnym radcą stanu. Odznaczony orderami: Orderem św. Włodzimierza II klasy, Orderem św. Anny I klasy z koroną i Orderem św. Stanisława I klasy. Żonaty z Adelajdą Olizar-Wołczkiewicz h. Chorągwie Kmitów i mieli trzech synów: Aleksandra Narcyza, Mieczysława Konstantego i Karola Gustawa.

Zmarł w Warszawie 1 czerwca 1856 i pochowany został w kościele oo. kapucynów w Warszawie^[1].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Nazwa Osażej występuje tylko jako miejsce urodzenie tej osoby, nie ma innych informacji dotyczących tej nazwy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Maria Nitka. Semantyka marmuru w teorii i praktyce polskiej rzeźby sakralnej w drugiej połowie XIX wieku. „Sacrum et Decorum”. 13 (2020), s. 38, 2020. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego. DOI: 10.15584/setde.2020.13.3. [dostęp 2022-02-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Konstanty hr. Przeździecki h. Pierzchała (Roch III) [online], M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2022-02-05] .

[uwaga_1-1] Nazwa Osażej występuje tylko jako miejsce urodzenie tej osoby, nie ma innych informacji dotyczących tej nazwy

[2] Maria Nitka. Semantyka marmuru w teorii i praktyce polskiej rzeźby sakralnej w drugiej połowie XIX wieku. „Sacrum et Decorum”. 13 (2020), s. 38, 2020. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego. DOI: 10.15584/setde.2020.13.3. [dostęp 2022-02-05].

[a]

[1]