Koralówka szwedzka
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
koralówka szwedzka |
| Nazwa systematyczna | |
| Ramaria suecica (Fr.) Donk Rev. Niederl. Homob. Aphyll. 2: 105 (1933) | |
Koralówka szwedzka (Ramaria suecica (Fr.) Donk) – gatunek grzybów należący do rodziny siatkoblaszkowatych (Gomphaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ramaria, Gomphaceae, Gomphales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 19815 r. Elias Fries, nadając mu nazwę Clavaria sueccica. W 1930 r. Marinus Anton Donk przeniósł go do rodzaju Ramaria[1]. Synonimy[2]:
- Clavaria circinans Peck 1887
- Clavaria suecica Fr. 1815
- Clavariella suecica (Fr.) P. Karst. 1881
- Merisma suecicum (Fr.) Spreng. 1827
- Ramaria circinans (Peck) Marr & D.E. Stuntz 1974
- Ramaria circinans var. anceps Marr & D.E. Stuntz 1974
Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Budowa i rozwój[edytuj | edytuj kod]
- Morfologia
Trzon o grubości mniejszej niż 1 cm, owocniki małe, do 6 (–8) × 4 (–5) cm. Strzępki ze sprzążkami, zarodniki 8,2–9,3–10,5 × 3,3–4,1–5,0 µm, Q = 2,1–2,5[4].
- Hodowla
Kolonia na agarze słodowym po sześciu tygodniach jest biała i osiąga średnicę 15 mm. Ma silny, słodki zapach gotowanych owoców. Brzeg białawy, wyraźny w zarysie; na zewnątrz na średnicy 1 cm nagi, wewnątrz coraz bardziej kosmaty, z losowo ułożonymi, wznoszącymi się (ale nie wyprostowanymi) strzępkami o długości do 2 mm; wewnątrz mniej lub bardziej gwałtownie kosmaty, pokrywający blok inokulum strzępkami powietrznymi o długości do 5 mm. Strzępki generatywne o średnicy do 3 µm, cienkościenne, z ziarnistą zawartością, z wyraźnymi, stałymi sprzążkami, rozgałęzione monopodialnie od sprzążek lub w ich pobliżu. Odgałęzienia często wąskie (średnica około 1,5 µm), często rozgałęzione, gałęzie krótkie i kołkowate (do 30 µm długości), rzadko rozgałęzione. Strzępki w odległości 5 mm od brzegu podobne, ale częstotliwość strzępek z krótkimi, przypominającymi kołki odgałęzieniami znacznie większa, a wzór rozgałęzień znacznie bardziej skomplikowany (ale nie tworzący plektenchymy). Strzępki gleocystydialne dwóch rodzajów: 1) normalnie, nienapęczniałe, strzępki ze sprzążkami i gleocystydialną zawartością i 2) często rozgałęziające się strzępki, napęczniałe do średnicy 12 µm, ze sprzążkami i z żółtawą, glecystydialną zawartością. Strzępki powierzchniowe w pobliżu inokulum lub na nim jak powyżej, ale częstotliwość występowania napęczniałych, kłębkowatych strzępek znacznie większa, a strzępki te splatają się w nieregularną plektenchymatyczną „skórę” pokrywającą blok inokulum[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Władysław Wojewoda w 2003 r. przytoczył 2 stanowiska, w tym jedno dawne (1933 r.)[3], w późniejszych latach podano następne[6].
Prawdopodobnie grzyb saprotroficzny rosnący na igłach jałowca, drzew iglastych lub pod karłowatymi wierzbami w strefach subarktycznych i subalpejskich[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-02-04] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-02-04] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 583, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b Jens H. Petersen, Key to the species of Ramaria known from Fennoscandia, Borgsjö 1999, s. 4 [dostęp 2024-02-04].
- ↑ R.H. Petersen, Ramaria subgenus Lentoramaria with emphasis on North American taxa, „Bibliotheca Mycologica”, 43 (1), Mycobank, 1975, s. 1–161 [dostęp 2024-02-04].
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-02-04] (pol.).