Korwety typu Flower
.jpg) USS Intensity | |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy |
|
| Wejście do służby |
1939 |
| Zbudowane okręty |
267 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
925-1015 t |
| Długość |
63 m |
| Szerokość |
10 m |
| Zanurzenie |
3,5 m |
| Napęd |
silnik parowy o mocy 2700 KM, 1 śruba okrętowa |
| Prędkość |
16 węzłów |
| Zasięg |
3500 mil morskich przy prędkości 12 węzłów |
| Załoga |
85 |
| Uzbrojenie |
1 działo 102 mm |
Korwety typu Flower – brytyjskie małe okręty eskortowe klasy korweta z okresu II wojny światowej, przeznaczone do zwalczania okrętów podwodnych. W dwóch podstawowych wersjach zbudowano 267 jednostek, które trafiły do Royal Navy, a także innych sojuszniczych marynarek wojennych. Cztery jednostki budowane we Francji zostały przejęte przez Niemców, ukończone i wcielone do służby w Kriegsmarine. Po wojnie użytkowane przez marynarki wojenne i użytkowników cywilnych w wielu krajach. Do dziś zachowała się tylko jedna korweta tego typu, HMCS "Sackville" – okręt muzeum w Halifax (Nowa Szkocja, Kanada).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Korwety typu Flower były odpowiedzią na gwałtowne zapotrzebowanie na okręty eskortowe do osłony konwojów alianckich na początku wojny. Wraz z jej wybuchem okazało się, że Wielka Brytania nie posiada dostatecznej liczby niszczycieli, aby zapewnić ochronę transportu morskiego przed atakami niemieckich U-Bootów. Sięgnięto więc do doświadczeń z I wojny światowej, gdzie z powodzeniem używano małych okrętów eskortowych do obrony przed okrętami podwodnymi.
Zaprojektowano okręt o jak najprostszej konstrukcji, który można było budować masowo w wielu małych stoczniach, często niedysponujących odpowiednią technologią do budowy skomplikowanych okrętów wojennych. Ewidentnym przykładem skrajnych uproszczeń była siłownia korwety zaopatrzona w tłokową maszynę parową, praktycznie niestosowaną już w tym czasie na okrętach wojennych, ale o wiele prostszą w wykonaniu niż turbina parowa, która była zazwyczaj stosowana do napędzania okrętów. Okręt musiał być jak najmniejszy, ale o dostatecznie dużej dzielności morskiej, aby towarzyszyć konwojom atlantyckim w trudnych warunkach pogodowych. Wzorowano się na konstrukcji statku wielorybniczego. Korwety typu Flower miały 940-980 ton wyporności, długość ok. 68 m, szerokość ok. 11 m i zanurzenie ok. 3,8 m. Osiągały prędkość maksymalną 16 węzłów i miały zasięg 3500 Mm przy 12 węzłach. Załoga początkowo liczyła 85 osób, potem zwiększono ją do 109.
Okręt zaprojektowano głównie do działań ZOP (zwalczania okrętów podwodnych); podstawowym uzbrojeniem były bomby głębinowe. Artylerię główną stanowiło jedno działo kalibru 102 mm oraz stosunkowo słabe uzbrojenie przeciwlotnicze, które na początku składało się z karabinów maszynowych, w późniejszym okresie wojny montowano zamiast nich armaty przeciwlotnicze kalibru 40 mm i 20 mm.
W trakcie wojny korwety wyposażano w miotacz bomb głębinowych Hedgehog. Do poszukiwania okrętów podwodnych okręty wyposażano w hydrolokatory (szumonamiernik, sonar, ASDIC). W późniejszym okresie na korwetach instalowano również radary.
W czasie wojny utracono kilkadziesiąt korwet typu Flower, z czego 22 zostały zatopione przez okręty podwodne.
| Nazwa | Data | Przyczyna |
|---|---|---|
| FFL "Alysse" | 9 lutego 1942 | Zatopiona przez U-654 |
| FFL "La Bastiais" | 22 czerwca 1940 | Zatopiona przez miny morskie |
| FFL "Mimosa" | 9 czerwca 1942 | Zatopiona przez U-124 |
| HMCS "Alberni" | 21 sierpnia 1944 | Zatopiona przez U-480 |
| HMCS "Charlottetown" | 11 września 1942 | Zatopiona przez U-517 |
| HMCS "Levis" | 19 września 1941 | Zatopiona przez U-74 |
| HMCS "Louisburg" | 6 lutego 1943 | Zatopiona przez niemieckie lotnictwo |
| HMCS "Regina" | 8 sierpnia 1944 | Zatopiona przez U-667 |
| HMCS "Shawinigan" | 25 listopada 1944 | Zatopiona przez U-1228 |
| HMCS "Spikenard" | 11 lutego 1942 | Zatopiona przez U-136 |
| HMCS "Weyburn" | 22 lutego 1943 | Zatopiona przez miny morskie |
| HMCS "Windflower" | 7 grudnia 1941 | Zatopiona w wyniku kolizji |
| HMS "Arbutus" | 5 lutego 1942 | Zatopiona przez U-136 |
| HMS "Asphodel" | 10 marca 1944 | Zatopiona przez U-575 |
| HMS "Auricula" | 6 maja 1942 | Zatopiona przez miny morskie |
| HMS "Bluebell" | 17 lutego 1945 | Zatopiona przez U-711 |
| HMS "Erica" | 9 lutego 1943 | Zatopiona przez miny morskie |
| HMS "Fleur de Lys" | 14 października 1941 | Zatopiona przez U-206 |
| HMS "Gardenia" | 9 listopada 1942 | Zatopiona w wyniku kolizji |
| HMS "Gladiolus" | 17 października 1941 | Zatopiona przez U-558 |
| HMS "Godetia" | 6 września 1940 | Zatopiona w wyniku kolizji |
| HMS "Hollyhock" | 9 kwietnia 1942 | Zatopiona przez japońskie lotnictwo |
| HMS "Marigold" | 9 grudnia 1942 | Zatopiona przez włoskie lotnictwo |
| HMS "Orchis" | 21 sierpnia 1944 | Zatopiona przez miny morskie (strata całkowita) |
| HMS "Picotee" | 12 sierpnia 1941 | Zatopiona przez U-568 |
| HMS "Pink" | 27 czerwca 1944 | Zatopiona przez U-988 (strata całkowita) |
| HMS "Polyanthus" | 21 września 1943 | Zatopiona przez U-952 |
| HMS "Salvia" | 24 grudnia 1941 | Zatopiona przez U-568 |
| HMS "Samphire" | 30 stycznia 1943 | Zatopiona przez Platino |
| HMS "Snapdragon" | 19 grudnia 1942 | Zatopiona przez niemieckie lotnictwo |
| HMS "Vervain" | 20 lutego 1945 | Zatopiona przez U-1276 |
| HMS "Zinnia" | 23 sierpnia 1941 | Zatopiona przez U-564 |
| "Montbretia" | 18 listopada 1942 | Zatopiona przez U-262 |
| HMCS "Trentonian" | 22 lutego 1945 | Zatopiona przez U-1004 |
W literaturze[edytuj | edytuj kod]
Fikcyjna korweta typu Flower o nazwie HMS "Compass Rose" występuje w pierwszej części powieści "Okrutne morze" Nicholasa Monsarrata
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- www.fcca.demon.co.uk. fcca.demon.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-10)]. (ang.)