Kraina Węgorapy
| |
 Zasięg regionu w obrębie Polski | |
| Megaregion | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion |
Kraina Węgorapy |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
|
Kraina Węgorapy (842.84) – mezoregion fizycznogeograficzny w północno-wschodniej Polsce i w Rosji (obwód królewiecki), część Pojezierza Mazurskiego, na północ od Krainy Wielkich Jezior Mazurskich. Powierzchnia w granicach Polski 690 km².
Region ma charakter kotliny o płaskim dnie, okolonej wzgórzami morenowymi. Rzeki: Węgorapa i jej dopływ Gołdapa należące do dorzecza Pregoły odwadniają obszar; brak jest prawie zupełnie jezior. Wyróżnia się trzy mikroregiony o odmiennym krajobrazie:
- Wyniesienie Pawłowskie – we wschodniej części regionu, stanowią je wysoczyzna morenowa na północ od jeziora Mamry, dochodząca do wysokości 161 m n.p.m., przecięta doliną Węgorapy, która wcina się w morenę, tworząc głęboki, kręty jar.
- Niecka Skaliska – obniżenie o charakterze płaskiej, zabagnionej niecki. W przeszłości polodowcowe jezioro zastoiskowe, z czasem zarosłe i zatorfione; w 2 poł. XIX w. prowadzono tu roboty melioracyjne, które doprowadziły do osuszenia terenu. Węgorapa, przepływając przez region, silnie meandruje, tworząc liczne zakola i starorzecza; łączy się z dopływem o podobnym charakterze – Gołdapą. Prawie połowę mikroregionu (wschodnia część) porastają Lasy Skaliskie – bór o charakterze mieszanym, będący ostoją zwierzyny, w tym bielika.
- Pagórki Rogalskie – wzgórza morenowe o wysokości do 190 m n.p.m., przecięte przełomem Gołdapy, otaczające Nieckę Skaliską od wschodu. Około 20% powierzchni pokrywają lasy, występuje kilka niewielkich jezior (największe Jezioro Czupowskie, pow. 24 ha).
Kraina Węgorapy odznacza się małą gęstością zaludnienia, brak jest większych miejscowości.