Krzysztof Frysztacki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Frysztacki
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1949

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: socjologia stosowana i praca socjalna
Profesura

22 października 1998

Uczelnia

Uniwersytet Opolski
Uniwersytet Jagielloński

Krzysztof Stanisław Frysztacki (ur. 1949[1]) – polski socjolog, specjalista w dziedzinie pracy socjalnej, profesor zwyczajny na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1995 był współzałożycielem (wraz z prof. Władysławem Kwaśniewiczem) Sekcji Pracy Socjalnej Polskiego Towarzystwa Socjologicznego (był też jej pierwszym przewodniczącym)[2]. W 2018 był członkiem komitetu naukowego konferencji Rewitalizacja zdegradowanych obszarów miejskich – nowe perspektywy dla środowiskowej pracy socjalnej (Wojkowice)[3]. Jest przewodniczącym Komitetu Socjologii Polskiej Akademii Nauk[4]. Jest także kierownikiem Zakładu Socjologii Stosowanej i Pracy Socjalnej w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadził badania i wykładał również na innych uczelniach, np.:

Zainteresowania naukowe[edytuj | edytuj kod]

Jego zainteresowania naukowe i badawcze koncentrują się wokół:

  • socjologii miasta
  • socjologii stosowanej, także w połączeniu z problemami społecznymi
  • historii i teorii pracy socjalnej
  • stosunków etnicznych[4].

Książki[edytuj | edytuj kod]

Opublikował następujące książki:

  • Organizacja życia społecznego w zbiorowości wielkomiejskiej (studium wybranych grup mieszkańców Krakowa), 1982
  • Polonia w dużym mieście amerykańskim. Studium przemian podspołeczności polonijnej w Buffalo, 1986
  • Społeczne dzieje pomocy człowiekowi: od filantropii greckiej do pracy socjalnej (z J. Radwan-Pragłowskim), 1996, 1998
  • Miasta metropolitarne i ich przedmieścia. Z problematyki socjologii miasta oraz badań nad rzeczywistością krakowską, 1997
  • Socjalna Ameryka. O obszarze pomocy społecznej i pracy socjalnej w Stanach Zjednoczonych, 2005, 2008
  • Miłosierdzie i praktyka. Społeczne dzieje pomocy człowiekowi (z J. Radwan-Pragłowskim), 2009
  • Socjologia problemów społecznych, 2009
  • Dzieci ulicy. Studium szczególnego problemu społecznego (z M. Nóżką i M. Smagacz-Poziemską), 2011[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]