Krzysztof Pilarczyk

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Pilarczyk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1953
Sieradz

Data śmierci

30 lipca 2023

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: biblistyka, historia nowożytna, judaistyka, historia religii
Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Doktorat

2 kwietnia 1984

Habilitacja

16 kwietnia 1999

Profesura

14 kwietnia 2008

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Krzysztof Pilarczyk (ur. 5 stycznia 1953 w Sieradzu[1], zm. 30 lipca 2023[2][3]) – polski historyk religii, judaista i biblista oraz bibliolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1977 ukończył studia na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[4][1]. W 1984 obronił na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersutetu Jagiellońskiego pracę doktorską Analiza religioznawcza Łukaszowej idei zesłania Ducha (ujęcie historyczno-redakcyjne Dz 2,1-4) napisaną pod kierunkiem Zygmunta Poniatowskiego. W latach 1984-1987 pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, od 1987 na Uniwersytecie Jagiellońskim (w latach 1987-2000 w Międzywydziałowym Zakładzie Historii i Kultury Żydów w Polsce, w latach 2000-2001 w Katedrze Judaistyki, następnie w Zakładzie Historii Religii w Instytucie Religioznawstwa). W 1999 uzyskał na UJ stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Talmud i jego drukarze w Pierwszej Rzeczypospolitej. Z dziejów przekazu religijnego w judaizmie[1]. W 2008 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[5].

W latach 1995-2011 był prezesem Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich. Należał do Stowarzyszenia Biblistów Polskich[1]. Był członkiem Komisji Historii i Kultury Żydów Polskiej Akademii Umiejętności[5]. Do 2011 był redaktorem naczelnym półrocznika „Studia Judaica”. Należał do Towarzystwa Studiów Interdyscyplinarnych „Fides et Ratio” we Wrocławiu i Polskiego Centrum Syndonologicznego w Krakowie (filia Międzynarodowego Centrum w Turynie). Był stypendystą uniwersytetów w Jerozolimie, Tübingen, Heidelbergu oraz Fundacji z Brzezia Lanckorońskich. Swoje zainteresowania i badania naukowe koncentrował na historii judaizmu, historii relacji chrześcijańsko-żydowskich, literaturze biblijnej i apokryficznej, początkach chrześcijaństwa, gnozie starożytnej, dialogu międzyreligijnym, w szczególności w aspekcie Ziemi Świętej żydów, chrześcijan i muzułmanów, kulturze książki żydowskiej, syndonologii oraz turyzmie religijnym (Bliski Wschód). Za swoją działalność naukową był wielokrotnie nagradzany przez rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Został pochowany na cmentarzu Komunalnym „Dębica” w Elblągu.

Autor ponad 300 publikacji naukowych[6], m.in.:

  • Przewodnik po bibliografiach polskich judaików, Kraków 1992.
  • Talmud i jego drukarze w I Rzeczypospolitej, Kraków 1998.
  • Leksykonu drukarzy ksiąg hebrajskich w Polsce, XVI-XVIII wiek, Kraków 2004.
  • Literatura żydowska od epoki biblijnej do haskali, Kraków 2006, 2.wyd. 2009.
  • Katalogu judaików - starych druków w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie z dawnej Pruskiej Biblioteki Państwowej w Berlinie, Kraków 2011.
  • Drukowana książka hebrajska a religia  : vademecum bibliologiczne, Kraków 2012.
  • Religia starożytnego Izraela : w perspektywie historycznej, archeologicznej i kulturoznawczej, Wrocław 2013.
  • Dialog katolicko-judaistyczny w perspektywie dokumentów Stolicy Apostolskie, Kraków 2016.
  • Biblia chrześcijan. Wprowadzenie religioznawcze, historyczne i literackie, 2020.
  • Studia z biblistyki, apokryfistyki, judaistyki i syndonologii, 2020.
  • Bibliological and Religious Studies on the Hebrew Book. Collected Essays, Getynga 2023.

Współautor i redaktor prac:

  • Religie starożytnego Bliskiego Wschodu, Kraków 2008.
  • Jezus i chrześcijanie w źródłach rabinicznych, Kraków 2012.
  • De revolutionibus orbium populorum Ioannis Pauli II : Papież wobec wykluczenia społecznego, Warszawa 2015.
  • De revolutionibus orbium populorum Ioannis Pauli II : The Pope against social exclusion, Warszawa 2015.
  • Dziedzictwo kulturowe Reformacji w perspektywie polskiej i europejskiej, Kraków 2017.
  • Londyńskie spotkania z Janem Pawłem II. W setną rocznicę urodzin Papieża Polaka (1920-2020), 2020.
  • Leksykon syndonologiczny. Polska perspektywa i wkład, Kraków 2023.
  • Cyfrowy leksykon syndonologiczny, Kraków 2023.
  • Syndonological lexicon, Getynga 2023.

Członek komitetu redakcyjnego periodyków:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Waldemar Chrostowski, Barbara Strzałkowska, Marcin Kowalski Stowarzyszenie Biblistów Polskich - członkowie zwyczajni (stan w dniu 7 czerwca 2015 r.), w: Zeszyty Naukowe Stowarzyszenia Biblistów Polskich, nr 12 (2015), s. 195-196
  2. ↑ Zmarł Prof. dr hab. Krzysztof Pilarczyk - Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Obchodów Roku Macieja Miechowity [online], www.miechow.eu [dostęp 2023-07-31] (pol.).
  3. ↑ Zmarł wybitny judaista prof. dr hab. Krzysztof Pilarczyk. heschel.kul.pl. [dostęp 2023-08-04].
  4. ↑ Kazimierz Rulka Wykaz nieopublikowanych prac magisterskich i doktorskich przechowywanych w bibliotece Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku, w: Studia Włocławskie, nr 4/2001, s. 409
  5. ↑ a b Prof. dr hab. Krzysztof Pilarczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-08-05].
  6. ↑ Katalog Biblioteki Jagiellońskiej

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Pilarczyk&oldid=73611953”