LH Standard
 „Baba Jaga” we Wrocławiu | |
| Dane ogólne | |
| Kraj produkcji | |
|---|---|
| Miejsce produkcji |
Linke-Hofmann Werke |
| Dane techniczne | |
| Długość |
9600 mm |
| Szerokość |
2100 mm |
| Wysokość |
3250 mm |
| Masa |
11 050 kg |
| Rozstaw wózków |
1435 mm |
| Moc silników |
2 × 28–46 kW |
| Napięcie zasilania |
600 V |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc siedzących |
21 |
| Liczba miejsc ogółem |
47 |
LH Standard (Lw), określany także jako Einheitswagen – oznaczenie tramwaju elektrycznego wytwarzanego w latach 1925–1929 w zakładach Linke-Hofmann Werke we Wrocławiu.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Opracowany w 1924 roku tramwaj LH o konstrukcji całkowicie stalowej był pierwszym tego typu wozem produkowanym seryjnie na terenie Niemiec. Wcześniej pierwszy w Niemczech lekki doczepny wagon stalowy wyprodukowała w roku 1909 wrocławska firma Eisenwerk Gustav Trelenberg.
LH Standard to jednoczłonowy, dwustronny i dwukierunkowy wóz, w którym zastosowano zamknięte pomosty, odsuwane na bok drzwi wejściowe oraz potrójne resorowanie. Przedział pasażerski wyposażono w 7 rzędów wyściełanych czarno-czerwonym aksamitem siedzeń w układzie 1+2. Posiadały one ruchome oparcia umożliwiające ustawienie zawsze przodem do kierunku jazdy. Wyposażenie elektryczne pochodziło z firm Siemens oraz AEG Berlin. Stosowano silniki elektryczne o mocy 28, 42 lub 46 kW[1].
Eksploatacja[edytuj | edytuj kod]
Ogółem dostarczono do Wrocławia 232 egzemplarze, którym nadano numery boczne 1001–1232. Podczas II wojny światowej 6 z nich przeniesiono do Katowic i jeden do Düsseldorfu, a w 1949 15 oddano do Warszawy, gdzie otrzymały oznaczenie Lw. W trakcie eksploatacji poddawane były rozmaitym modernizacjom. Warszawskie wagony wycofano w latach 60. XX wieku zaś we Wrocławiu kursowały liniowo do maja 1977, a następnie część z nich zezłomowano (w latach 80. XX wieku jeden wagon trafił do Krakowa, gdzie używany był podczas nagrywania filmu Przed sklepem jubilera[2][3]), część przekwalifikowano na tabor gospodarczy, a kilka zachowano jako pojazdy historyczne-wycieczkowe. Kilka wyeksploatowanych wagonów zachowało się do XXI wieku i wrocławski Klub Sympatyków Transportu Miejskiego zajmuje się ich sukcesywną renowacją do celów turystycznych[1][4][5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Krzysztof Kołodziejczyk, LINKE-HOFMANN STANDARD #1192 [online].
- ↑ Przed sklepem jubilera | Film | 1989. [dostęp 2022-07-19].
- ↑ Tramwaj "Linke-Hofman" [online], rafalwodzicki.prv.pl [dostęp 2022-07-19].
- ↑ Maciej Wołodko: Uratowali kolejny zabytek techniki. Unikatowy tramwaj uruchomiony po ćwierćwieczu postoju. wroclaw.pl, 2023-01-14. [dostęp 2023-01-17]. (pol.).
- ↑ Maciej Wołodko: Ocalało tylko kilka takich tramwajów. Jeden z nich właśnie przechodzi remont. wroclaw.pl, 2023-01-22. [dostęp 2023-01-22]. (pol.).