Laura de Noves
| Postać z poezji Petrarki | |
| |
| Twórca | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Płeć |
kobieta |
Laura de Noves (1310–1348) – muza Francesca Petrarki, pokochana od pierwszego spojrzenia w awiniońskim kościele w Wielki Piątek 1327 roku[1].
Charakterystyka postaci[edytuj | edytuj kod]
Laura była głównym motywem poezji Petrarki[2]. Realność Laury nie została nigdy potwierdzona[3] i do dziś nie ma pewności, czy istniała naprawdę, czy była jedynie wyobrażeniem Petrarki[4]. Giovanni Boccaccio, przyjaciel Petrarki, przekonywał, że ta kobieta istniała wyłącznie w poezji[5]. Dowodził, że imię bohaterki tak pięknych utworów „trzeba tłumaczyć alegorycznie”, a mianowicie „jako wieniec laurowy, który Petrarka później zdobył”[6]. Odrodzenie wprowadziło do historii imiona Laury i Beatrycze dlatego, że miłość stała się jednym z głównych środków prowadzających do uwolnienia jednostki od statycznej harmonii średniowiecza[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Włochy: literatura w epoce renesansu. [w:] Literatura światowa [on-line]. Encyklopedia w INTERIA.PL. [dostęp 2022-09-03]. (pol.).
- ↑ a b Kuzniecow 1980 ↓, s. 221.
- ↑ Laura, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-09-03].
- ↑ Sebastian Duda: Laura, bogini Petrarki. [w:] Ale Historia [on-line]. Gazeta Wyborcza, 17.08.2015. [dostęp 2022-09-03].
- ↑ Kobieta czy anioł? Sonety do Laury Francesca Petrarki. Zintegrowana Platforma Edukacyjna, zpe.gov.pl. [dostęp 2022-09-03]. (pol.).
- ↑ Marta Słomińska: Petrarka i Laura. [w:] Marta w czytelni [on-line]. Czytelnia Naukowa XIV, 8 listopada 2016. [dostęp 2022-09-03].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Boris Kuzniecow: Metafizyka miłości. W: Borys Kuzniecow: Historia filozofii dla fizyków i matematyków. Z ros. przeł. Zygmunt Simbierowicz. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 221–225. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Laura (ukochana Petrarki). Fandom. [dostęp 2022-09-03]. (pol.).